Stilaan loopt het jaar ten einde. Morgen is het al Kerstmis. Sommigen zijn (stiekem?) al bezig hun goede voornemens van 2016 voor te bereiden. Anderen beginnen daar niet eens aan en zien wel hoe het gaat. En hoe fijn deze periode ook is, ik merk ook veel stress. Dit onderwerp is ook ter sprake gekomen bij het napraten na de yogales. Blijkbaar ervaren wel meer mensen dit. Ineens lijkt alles te MOETEN. Alles moet perfect zijn, iedereen moet blij zijn, enz. Terwijl eigenlijk helemaal niets moet. Door de drukte gaan we voorbij de essentie van de feestdagen: het echt samen zijn en genieten van elkaars gezelschap. Dus als die feesttafel toch niet helemaal is zoals je hoopte en je toch nog een hapje blijkt vergeten te zijn, lig er niet te hard van wakker. Uiteindelijk gaat het om de gezelligheid. En weet dat voor sommige mensen de feestdagen gerust over mogen geslagen worden. Dus haal de druk van de ketel en geniet.
Als er één ding is dat ik iedereen toewens in het nieuwe jaar, is dat je 100% jezelf kan zijn en je eigen geluk achterna gaat. In mijn vorige blog heb ik beschreven hoe ik enkele maanden geleden even in een zwart gat terecht kwam en mezelf ben tegen gekomen. Eén van de dingen die ik toen heb gedaan om mezelf bij elkaar te vegen, is zelfonderzoek. Alles eens op een rijtje zetten over wat ik wil en wie ik eigenlijk ben. Het boekje 'Blijf zoals je bent' was hier een echte steun bij. Per dag krijg je een klein tekstje of een kleine opdracht die je dichter bij jezelf brengt en aanmoedigt je leven in eigen handen te nemen. Om jezelf te zijn, is de basis in balans zijn. Daarom maak ik een link naar de hoofdchakra's in ons lichaam en hoe je hen in balans kan brengen. Een kort overzicht:
EERSTE CHAKRA (oervertrouwen)
Deze chakra zet je stevig op je 2 benen en geeft je zelfvertrouwen.
Je durft er te staan en bent in verbinding met je basis.
Kleur: rood
Plaats: onder het stuitbot
In balans: zelfvertrouwen, eigen pad volgen, neen durven zeggen
Uit balans: onzeker, niet thuis voelen (op aarde), faalangstig, materialistisch
Kristallen: granaat, rode jaspis
Activeren: sporten, dansen, stampen met je voeten
Hoeveel maskers heb jij? Een masker zorgt ervoor dat je jezelf niet helemaal hoeft bloot te geven. Maar het maakt ook dat je jezelf niet volledig laat zien, dat je iets verbergt en aan de verwachtingen van anderen wil voldoen. Durf jij je maskers te laten zakken en zo je ware gezicht te laten zien? Hoe zij jij het vinden als mensen zichzelf durven te zijn bij jou?
TWEEDE CHAKRA (schepping)
Deze chakra staat voor creëren en genieten. Je geeft een plezierige vorm aan je leven, bepaalt zelf welke richting je uitgaat en schept als het ware je eigen bestaan.
Kleur: oranje
Plaats: rond het bekken
In balans: emoties toelaten, passievol zijn, levendig
Uit balans: blijven zoeken naar sensaties, verslaving, overgevoeligheid
Kristallen: carneool, maansteen
Activeren: zintuigen stimuleren en intens genieten van mooie dingen
Hoe voel je je? Door alle drukte om ons heen en in onszelf gaan we aan onszelf voorbij zonder dat we het beseffen. Kun jij ergens intens van genieten en wanneer heb je dat voor het laatst gedaan? Hoe vaak sta je jezelf toe om alles om je heen te vergeten en je te verliezen in het moment?
DERDE CHAKRA (innerlijke kracht)
Vanuit de 3e chakra presenteer je jezelf als individu. Je bent jezelf en tegelijk in contact met de buitenwereld. Je komt op voor jezelf en geeft je grenzen aan. Je hebt contact met je gevoelswereld en houdt deze in balans. Je gevoel en je denken komen in balans en dit geeft veel zelfinzicht.
Kleur: geel
Plaats: boven de navel (zonnevlecht)
In balans: wilskrachtig, voor jezelf opkomen, initiatief nemen
Uit balans: gebrek aan discipline, slachtofferrol, doen wat anderen willen
Kristallen: gele citrien, gele calciet
Activeren: concentreren op je doel en actie ondernemen, buikdansen
Weet jij wat je wil? Als kind willen we groot zijn en geloven we dat we de hele wereld aankunnen. Maar we worden ouder, merken de beperkingen en zien dat niet alles mogelijk is. We accepteren dat soms zo makkelijk dat we vergeten wat we wel kunnen. Wat zou jij diep van binnen heel graag willen? Welk excuus heb je voor het feit dat je dat nog niet gerealiseerd hebt?
VIERDE CHAKRA (mededogen)
Deze chakra laat de liefde stromen, in de ruimste zin van het woord: voor jezelf, voor anderen, voor het leven als geheel. Het gaat om geven en ontvangen en ontwaakt het hart. Hierdoor kun je vanuit liefde je grenzen aangeven.
Kleur: groen
Plaats: hart
In balans: harmonie, meelevend, duidelijke grenzen
Uit balans: afhankelijk zijn, bezitterig, weinig gevoel voor anderen
Kristallen: peridot/olivijn, rozenkwarts
Activeren: hartenenergie laten stromen in contact met anderen
Het zou geweldig zijn als we onszelf accepteren volledig zoals we zijn. Maar vaak laten we ons zelfbeeld bepalen door anderen. We leggen de lat hoog en willen voldoen aan een ideaalbeeld. Hoe vaak geef jij jezelf een compliment en wat zeg je dan precies? Kun jij zeggen dat je van jezelf houdt, van alle goede en minder goede kanten?
VIJFDE CHAKRA (communicatie)
Het centrum van de expressie. Spreken zonder angst voor de omgeving. Spreken vanuit je eigen waarheid. Het 5e chakra staat in verbinding met de 2e. Wat je in de 2e creëert, breng je via de 5e naar buiten. Deze uitwisseling bezielt ook je ideeën.
Kleur: blauw
Plaats: keel
In balans: spreken zonder angst, originaliteit, onderscheidingsvermogen
Uit balans: machteloosheid, klagen, aandacht vragen
Kristallen: turkoois, larimar
Activeren: je eigen waarheid spreken, zingen, schreeuwen
Je communiceert de hele dag om 101 manieren. Maar we geven soms signalen af die niet bij ons horen. We lachen als we verdrietig zijn, slikken woorden in om de andere niet te kwetsen. Houd jij je mond wel eens voor de lieve vrede? Bepaal je zelf wat je zegt of ben je een meeprater?
ZESDE CHAKRA (intuïtie)
Hanteren vanuit eenheid. Doordat gevoel en ratio zijn samen gekomen, kijk je op een heel andere manier naar de dingen. Je gaat gevoelsmatig werken.
Kleur: indigo
Plaats: tussen de wenkbrauwen (derde oog)
In balans: goede intuïtie, voorstellingsvermogen, helderziendheid
Uit balans: geen visie, fantasie, hallucineren
Kristallen: ioliet, fluoriet
Activeren: visualiseren
Bij intuïtie voert je gevoel de boventoon ipv je verstand. Daar kun je op vertrouwen. Maar soms maken we onszelf wijs dat dit gevoel niet klopt. het ego wil ego alles bij het oude laten en doet er alles aan dat niets verandert. Heeft jouw (voor)gevoel je wel eens in de steek gelaten? Hoe vaak verwar jij je gedachten met je intuïtie?
ZEVENDE CHAKRA (weten)
Via deze chakra voelen we ons verbonden met de bron. We 'weten' en geven ons over aan de stroom van het leven. We ervaren de energie van alles chakra's die in ons samenkomt.
Kleur: violet of wit
Plaats: kruin
In balans: overgave, vertrouwen in het leven
Uit balans: leven in eigen wereld, waanzin
Kristallen: amethist, sugiliet
Activeren: overgeven aan het hogere doel, mediteren
Je kan erop vertrouwen dat het leven je brengt waar je moet zijn. Maar we hebben graag de touwtjes zelf in handen en als iets dan niet lukt, geven we een ander de schuld. We zien niet dat we tegen de stroom invaren. Heb jij echt de controle over alles wat er in jouw leven gebeurt? Durf jij je over te geven aan het leven en erop te vertrouwen dat alles goed komt?
bron: Henstra, A. (2009) Blijf zoals je bent, Arnhem: Uitgeverij Terra Lannoo
donderdag 24 december 2015
zondag 29 november 2015
Terug naar 'ik'
Vier maanden... Ik realiseer me dat er veel tijd is voorbij gegaan sinds mijn laatste post. Nu in ieder geval. Gelukkig afgestudeerd in juni en beginnen zoeken naar werk. Augustus een vervangingscontract kunnen werken. Eén van mijn beste vriendinnen is in september op werkvakantie naar Australië vertrokken voor minstens een jaar. Anderen trekken hun ouderlijk huis uit of maken er plannen voor. Het volwassen zijn krijgt ineens een heel gedetailleerd plaatje.
In het begin genoot ik van alle vrije tijd sinds mijn afstuderen. Maar na een tijdje kwam de verveling... En wanneer je in je eigen kamer op 2 maand tijd 5 keer een grote schoonmaak hebt losgelaten, vind je echt niets meer om op te ruimen. Maar die drang was er wel. Ik ben mezelf tegen gekomen op een manier die ik nooit had verwacht. Gehuild heb ik, als een klein kind. 'Wie was ik?' Dat klonk zo belachelijk! Ik heb een toffe vriendenkring, grote familie, een diploma en alle wegen lagen open! Wat had ik om ongelukkig om over te zijn?! Ik werd er zelfs kwaad voor op mezelf. En ik durfde het ook niet zomaar iemand te zeggen. Naar de buitenwereld leek ik prima in orde, ik sprak geregeld af en lachte. Het leek me ook zo zot om te klagen over iets waar ik zelf niet eens van wist wat het was.
En dan kwam de doorbraak. Tijdens een emotioneel gesprek met een goede vriendin (Sabine) kwam het inzicht wat ik tot dan maar niet leek te zien. Ze stelde de juiste vragen. En ik smeet alles eruit wat al zo lang in mij opgekropt zat, de antwoorden kwamen ineens vanzelf. Dat ik mezelf niet meer kende. Dat ik altijd van kinds af aan heb moeten knokken om ze zijn wie ik wou zijn om mezelf toch aan te passen. Ik wilde niet buiten gesloten worden. Ik ben als kind gepest geweest, ik herinner je de pijn nog goed. Altijd, elk jaar opnieuw heb ik er alles aan willen doen om goedgekeurd te worden, om te knokken zodat ik 'ik' mocht zijn. En tegen dat ik het middelbaar verliet, moet ik op zijn geweest. Ik heb nooit echt gepuberd, maar toen nam deels woede het over. Ik moest het voor mezelf doen, ik ging de hele buitenwereld bewijzen wat ik waard was en mijn eigen dromen had. En ik vocht...weer. Het ironische is dat ik het toen nooit heb door gehad. Ik stond er niet bij stil of zag het als gewone motivatie. Ik kreeg ook vaak te horen 'Amai, jij hebt doorzettingsvermogen! Chapeau!' Met de beste bedoelingen toen gezegd natuurlijk, maar onbewust voor mij olie op het vuur.
En dan kwam ik eindelijk in een rustige fase. Ik veranderde van studierichting en kwam terecht op de Sociaal Hogeschool Heverlee. Omdat ik al zoveel credits had, mocht ik het eerste opleidingsjaar overslaan. De euforie dat mijn vorige opleiding toch iets heeft uitgemaakt, werd kort gehouden door de spanning van terug bij nieuwe mensen terecht te komen. Eerste dag met goede moed de aula binnen gelopen. Verdeling groepswerk, ga bij het thema staan wat je aanspreekt. Ik bestierf het, met wie zou het samenwerken zijn?! Iedereen had immers al zijn vrienden gemaakt in het vorige jaar. Ik kwam terecht bij 3 jongens. Belachelijk zenuwachtig dat ik was, al denk ik niet dat iemand het toen heeft gemerkt. Je moet weten dat ik tot dan nog nooit echt vriendschap met jongens had gehad. Hoe praat je daar in godsnaam mee? Gênante vraag op je 21ste, dat garandeer ik je. Maar ik werd echt goed opgenomen in de groep en begon ook af te spreken buiten de groepswerken. Kreeg contact met meerdere klasgenoten. Zonder dat ik er bij stilstond, bloeide ik helemaal open. Als ik nu terug kijk, waren dat de beste 2 jaren van mijn hele leven. Ik was voor het eerst echt 'ik'! Ze wisten dat ik zelfs met de thema's waarover ik blog, bezig was (engelen, chacra's, droom analyse, meditatie,...) En zelfs als ze er niet helemaal in geloofden, ik werd niet met de vinger nagewezen. Dat gaf zoveel ademruimte.
Nu zul je denken, waarom in godsnaam weende ze dan? Omdat de opleiding voorbij is. Niet de opleiding op zich natuurlijk, maar die periode. Dat besef, van dat echte geluk en die echte 'ik', waar gaat die nu naartoe? Ik voelde me verloren. Ik wou het terug. Voor het eerst in jaren had ik niet moeten vechten, die 2 jaren waren een zegen voor mijn zelfvertrouwen geweest. En nu, nu had ik niemand meer om tegen te vechten... En hoe dubbel het ook klinkt, ik was het zo gewoon geworden dat ik niet meer wist om vooruit te gaan zonder te moeten vechten.
Mijn hartchacra sloeg helemaal dicht en ik was mijn aarding kwijt. Door het gesprek met Sabine begreep ik ook dat ik door deze fase van verwerking moest. Omdat ik nu tijd had, kwamen alle wonden die nooit waren geheeld naar boven. En als ik ze nu niet onder ogen zag, zouden ze later nog harder terugkomen. Ik ben elke dag yoga en meditatie begonnen, een Bach Bloesem kuur gestart, in een gedachtenboekje gaan schrijven, brieven gaan schrijven naar mensen waarbij ik onopgeloste zaken/wonden had om ze alsnog recht te trekken/helen, creatieve opdrachten tot zelfinzicht,... Eigenlijk ben ik zelftherapie begonnen. Alles wat ik tijdens mijn opleiding had geleerd om jongeren met problemen te begeleiden, heb ik op mezelf los gelaten. En langzaam maar zeker kwam ik er uit. Omdat ik de confrontatie met mezelf heb aangedurfd. Omdat er mensen waren die me steunden toen ik ze toch vertelde hoe ik me voelde. Omdat ik niet terug in een zwart gat van vechten wou vallen, ik wist nu hoe het anders kon.
Nu kan ik zeggen dat ik terug de oude ben. En toch nieuw. Dit keer ben ik echt. Ik ben er nog niet helemaal, er komen soms nog dingen naar boven die nog dieper zaten. Maar de grote schok en de scherpe randen zijn eraf. Dus ik verwerk die laatste dingen ook wel. En ondertussen geniet ik van mij!
Ik heb deze blog niet als zelfbeklag geschreven, maar omdat ik geloof dat ik zeker niet de enige ben die hier ooit is door gegaan. Problemen hoeven niet groot uit te hangen om een diepe impact te hebben. En wonden kunnen heel lang blijven, tot ze gaan etteren en jezelf helemaal ondermijnen. Maar aan iedereen die hier nu door gaat, blijf er niet mee zitten. Het geluk van uit het dal te klimmen is groter dan de schrik van de confrontatie. En het is waar, je weet pas hoe sterk je bent wanneer sterk zijn je enige optie niet meer is. Dus wanneer je al die pijn zo lang kon dragen, geloof dat dat je zeker de kracht hebt om ze te helen.
Ps. Tijdens de verwerking van oude wonden, heb ik me laten steunen door een eenvoudig boekje om terug tot mezelf te komen. ('Blijf zoals je bent' van Ariade Henstra). Elke dag krijg je een klein tekstje of opdracht tot zelfinzicht. Aan het einde van de zeven weken voelde ik echt wel de weg die ik heb afgelegd.
In het begin genoot ik van alle vrije tijd sinds mijn afstuderen. Maar na een tijdje kwam de verveling... En wanneer je in je eigen kamer op 2 maand tijd 5 keer een grote schoonmaak hebt losgelaten, vind je echt niets meer om op te ruimen. Maar die drang was er wel. Ik ben mezelf tegen gekomen op een manier die ik nooit had verwacht. Gehuild heb ik, als een klein kind. 'Wie was ik?' Dat klonk zo belachelijk! Ik heb een toffe vriendenkring, grote familie, een diploma en alle wegen lagen open! Wat had ik om ongelukkig om over te zijn?! Ik werd er zelfs kwaad voor op mezelf. En ik durfde het ook niet zomaar iemand te zeggen. Naar de buitenwereld leek ik prima in orde, ik sprak geregeld af en lachte. Het leek me ook zo zot om te klagen over iets waar ik zelf niet eens van wist wat het was.
En dan kwam de doorbraak. Tijdens een emotioneel gesprek met een goede vriendin (Sabine) kwam het inzicht wat ik tot dan maar niet leek te zien. Ze stelde de juiste vragen. En ik smeet alles eruit wat al zo lang in mij opgekropt zat, de antwoorden kwamen ineens vanzelf. Dat ik mezelf niet meer kende. Dat ik altijd van kinds af aan heb moeten knokken om ze zijn wie ik wou zijn om mezelf toch aan te passen. Ik wilde niet buiten gesloten worden. Ik ben als kind gepest geweest, ik herinner je de pijn nog goed. Altijd, elk jaar opnieuw heb ik er alles aan willen doen om goedgekeurd te worden, om te knokken zodat ik 'ik' mocht zijn. En tegen dat ik het middelbaar verliet, moet ik op zijn geweest. Ik heb nooit echt gepuberd, maar toen nam deels woede het over. Ik moest het voor mezelf doen, ik ging de hele buitenwereld bewijzen wat ik waard was en mijn eigen dromen had. En ik vocht...weer. Het ironische is dat ik het toen nooit heb door gehad. Ik stond er niet bij stil of zag het als gewone motivatie. Ik kreeg ook vaak te horen 'Amai, jij hebt doorzettingsvermogen! Chapeau!' Met de beste bedoelingen toen gezegd natuurlijk, maar onbewust voor mij olie op het vuur.
"The worst part about being strong, is that no one ever asks if you are oke."
En dan kwam ik eindelijk in een rustige fase. Ik veranderde van studierichting en kwam terecht op de Sociaal Hogeschool Heverlee. Omdat ik al zoveel credits had, mocht ik het eerste opleidingsjaar overslaan. De euforie dat mijn vorige opleiding toch iets heeft uitgemaakt, werd kort gehouden door de spanning van terug bij nieuwe mensen terecht te komen. Eerste dag met goede moed de aula binnen gelopen. Verdeling groepswerk, ga bij het thema staan wat je aanspreekt. Ik bestierf het, met wie zou het samenwerken zijn?! Iedereen had immers al zijn vrienden gemaakt in het vorige jaar. Ik kwam terecht bij 3 jongens. Belachelijk zenuwachtig dat ik was, al denk ik niet dat iemand het toen heeft gemerkt. Je moet weten dat ik tot dan nog nooit echt vriendschap met jongens had gehad. Hoe praat je daar in godsnaam mee? Gênante vraag op je 21ste, dat garandeer ik je. Maar ik werd echt goed opgenomen in de groep en begon ook af te spreken buiten de groepswerken. Kreeg contact met meerdere klasgenoten. Zonder dat ik er bij stilstond, bloeide ik helemaal open. Als ik nu terug kijk, waren dat de beste 2 jaren van mijn hele leven. Ik was voor het eerst echt 'ik'! Ze wisten dat ik zelfs met de thema's waarover ik blog, bezig was (engelen, chacra's, droom analyse, meditatie,...) En zelfs als ze er niet helemaal in geloofden, ik werd niet met de vinger nagewezen. Dat gaf zoveel ademruimte.
Nu zul je denken, waarom in godsnaam weende ze dan? Omdat de opleiding voorbij is. Niet de opleiding op zich natuurlijk, maar die periode. Dat besef, van dat echte geluk en die echte 'ik', waar gaat die nu naartoe? Ik voelde me verloren. Ik wou het terug. Voor het eerst in jaren had ik niet moeten vechten, die 2 jaren waren een zegen voor mijn zelfvertrouwen geweest. En nu, nu had ik niemand meer om tegen te vechten... En hoe dubbel het ook klinkt, ik was het zo gewoon geworden dat ik niet meer wist om vooruit te gaan zonder te moeten vechten.
Mijn hartchacra sloeg helemaal dicht en ik was mijn aarding kwijt. Door het gesprek met Sabine begreep ik ook dat ik door deze fase van verwerking moest. Omdat ik nu tijd had, kwamen alle wonden die nooit waren geheeld naar boven. En als ik ze nu niet onder ogen zag, zouden ze later nog harder terugkomen. Ik ben elke dag yoga en meditatie begonnen, een Bach Bloesem kuur gestart, in een gedachtenboekje gaan schrijven, brieven gaan schrijven naar mensen waarbij ik onopgeloste zaken/wonden had om ze alsnog recht te trekken/helen, creatieve opdrachten tot zelfinzicht,... Eigenlijk ben ik zelftherapie begonnen. Alles wat ik tijdens mijn opleiding had geleerd om jongeren met problemen te begeleiden, heb ik op mezelf los gelaten. En langzaam maar zeker kwam ik er uit. Omdat ik de confrontatie met mezelf heb aangedurfd. Omdat er mensen waren die me steunden toen ik ze toch vertelde hoe ik me voelde. Omdat ik niet terug in een zwart gat van vechten wou vallen, ik wist nu hoe het anders kon.
Nu kan ik zeggen dat ik terug de oude ben. En toch nieuw. Dit keer ben ik echt. Ik ben er nog niet helemaal, er komen soms nog dingen naar boven die nog dieper zaten. Maar de grote schok en de scherpe randen zijn eraf. Dus ik verwerk die laatste dingen ook wel. En ondertussen geniet ik van mij!
Ik heb deze blog niet als zelfbeklag geschreven, maar omdat ik geloof dat ik zeker niet de enige ben die hier ooit is door gegaan. Problemen hoeven niet groot uit te hangen om een diepe impact te hebben. En wonden kunnen heel lang blijven, tot ze gaan etteren en jezelf helemaal ondermijnen. Maar aan iedereen die hier nu door gaat, blijf er niet mee zitten. Het geluk van uit het dal te klimmen is groter dan de schrik van de confrontatie. En het is waar, je weet pas hoe sterk je bent wanneer sterk zijn je enige optie niet meer is. Dus wanneer je al die pijn zo lang kon dragen, geloof dat dat je zeker de kracht hebt om ze te helen.
"I am not what happened to me. I am what i choose to become."
Ps. Tijdens de verwerking van oude wonden, heb ik me laten steunen door een eenvoudig boekje om terug tot mezelf te komen. ('Blijf zoals je bent' van Ariade Henstra). Elke dag krijg je een klein tekstje of opdracht tot zelfinzicht. Aan het einde van de zeven weken voelde ik echt wel de weg die ik heb afgelegd.
vrijdag 3 juli 2015
Doreen virtue en de lichtwerkersgeneratie
Vandaag heb ik (eindelijk!) de tijd gevonden om een boek van Doreen Virtue uit te lezen. Ze is een bekend gezicht en de wereld van engelen, orakelkaarten, enz. Bovendien schrijft ze in begrijpbare taal en zet ze je aan op een lieve manier meer uit je leven te halen. Het boek dat ik heb gelezen heet' Assertiviteit voor engelen op aarde'. Een aanrader trouwens voor iedereen die moeilijk nee zegt en zichzelf wegcijfert voor anderen. Voor iedereen die wil leren zijn grenzen op een liefdevolle manier aan te geven zonder afbreuk te doen aan je hulpvaardige kant.
In ieder geval, ik heb er veel aan gehad. In het boek stond ook meer uitleg over de 'verschillende soorten kinderen' in deze 'lichtwerkersgeneratie'. Dat klinkt waarschijnlijk chinees, maar bij wie gaat er een lichtje branden als ik spreek over 'indigo-kinderen', kristalkinderen',...?
Aarde-engelen zijn de mensen waarin ik het in de eerste alinea over heb gehad. Hun hart zit op de juiste plaats en ze willen het iedereen naar hun zin maken. De valkuil is dat dit ten koste van hun eigen gaat en dat er mensen zoals narcisten van gaan profiteren. Ze willen de andere met alle goede wil van de wereld helpen, maar vergeten dat ze net zo waardevol zijn. Vaak krijgen deze mensen het gevoel als er iets mis is bij een ander dat het hun schuld is. ZIJ hadden er iets aan moeten doen, want nu is de ANDERE ongelukkig. Aan diegenen die zich hierin herkennen: jij bent even waardevol en volmaakt als een ander! We komen allemaal uit dezelfde bron en hebben allemaal dezelfde kracht. Die kunnen we niet kwijt raken, alleen wanneer we hem zelf afgeven. Macht aan een ander geven over jou zal je nooit oprecht gelukkig maken. De andere ook niet. Doe jullie beiden dus een plezier en geef je grenzen op tijd aan. Zo kan je er nog voor iemand zijn zonder dat je op het einde zelf leeg gezogen bent.
Aarde-engelen uit de lichtwerkersgeneratie hebben vaak indigo-kinderen. Doorgaans brengen lichtwerkers kinderen ter wereld die indigo zijn, die op hun beurt kristalkinderen ter wereld brengen. En kristalkinderen brengen wanneer ze volwassen zijn weer regenboogkinderen voort.
Lichtwerkers: meestal dezelfde personen als diegenen die we aarde-engelen noemen. Deze mensen zijn heel gevoelig, maar hebben geen contact met hun gevoelens. Ze verkondigen ook niet graag openlijk de waarheid.
Indigo-kinderen: zijn zijn ook uiterst gevoelig. Het grote verschil echter is dat deze generatie leiders met een sterke wil omvat, die duidelijk zeggen wat ze vinden. Indigo's beschikken over een goed ontwikkelde waarheidsdetector, die hun meteen kan vertellen of iemand oprecht of integer is of niet. Ze zijn vaak heetgebakerd en kunnen scherp van tong zijn. Het zijn geboren activisten die zich uitspreken over maatschappelijke en ecologische misverstanden. Zij zijn op aarde gekomen om de wereld wakker te schudden, mensen te confronteren met wanpraktijken en ze aan te zetten deze aan te pakken.
Kristalkinderen: zij zijn nog gevoeliger van de indigo's en voelen zich sterk verbonden met de natuur en dieren. Ze zijn heel artistiek, hebben grote starende ogen en praten zelden veel. Ze zijn blijf, lief, vergevingsgezind en heel wijs. Ze hebben dezelfde taak als de indigo's, maar brengen dit op een zachte manier aan. Vaak is hun houding al een voorbeeld voor anderen.
Regenboogkinderen; zijn momenteel nog heel zeldzaam. Ze zijn in wezen kristalkinderen die veel praten.
Bron: Virtue, D. (2013) Assertiviteit voor engelen op aarde. Hay House Inc.
Ik hoop dat dit jullie een beetje een concreter beeld heeft gegeven over de verschillende termen van die momenteel hard aan het opkomen zijn. Wanneer we beter begrijpen wat ze inhouden en hoe deze personen in wezen zijn, gaan we ook op een gepaste manier met ze kunnen omgaan.
vrijdag 15 mei 2015
Engelbewaarder
Het is alweer een maand geleden dat ik heb kunnen schrijven. Ik denk dat ik maandelijks als standaard duur neem. Elke maand nieuwe tekst, valt mee, nietwaar? Ik doe het graag, hoor. maar ik ben aan het aftellen. Nog 2 maanden en ik studeer af. Leerkrachten komen dan met de gekste taken nog af en de examens komen griezelig dichtbij. Duim voor me!
Het is ondertussen al meer dan 2 jaar geleden, ik had nog maar een jaar mijn vast rijbewijs. Het was 19u door en ik reed naar huis van de yoga. Op een bepaald punt volgt de hoofdbaan een bocht naar links. Ik zou rechts afslaan en de hoofdbaan verlaten. Nog een klein stukje. Net gecheckt of er fietsers in de buurt zijn. Wanneer een bus zonder te pinken uit zijn halte vak komt. Ik schrok me rot en wilde nog remmen. Maar de voorkant rechts stak vast in 1 van zijn velgen. Het voelde heel vreemd. Alsof het niet waar kon zijn. Ik had echt op alles gelet. En niet gedronken. Ik had nog maar een jaar mijn vast rijbewijs. Wat als ze me in fout achten?! De politie kwam erbij en gelukkig was het alleen heel kleine blikschade. Maar ik was zo kwaad vanbinnen toen die chauffeur zei 'En dan te bedenken dat dit mijn vrije dag was. Niet grappig zene.' Ik heb op mijn tong gebeten. Misschien was er dan wel een reden voor dat ge dit moest meemaken! Misschien gebruikt ge uwe pinker in de toekomst! Er kwam geen zaak van. Maar ook geen excuses... Op het moment dat ik verder naar huis kon rijden, herinnerde me ik het liedje dat mijn neef enkele weken ervoor me had door gemaild. Over een vrouw die op weg was naar huis en net een auto ongeval heeft kunnen voorkomen... Bedankt voor de tip lieve engelen, hij was alleen niet op tijd doorgedrongen...
"Engelbewaarder" van Mieke
Ondertussen sta ik op scherp wanneer ik bij grote voertuigen passeer. Maar ik ga nog altijd de baan op, ik ben voorbij de angst. Maar ik betrap mezelf erop dat ik me extra erger aan elke chauffeur die geen pinker opzet. Want je hoeft niet zelf in fout te zijn om iets voor te hebben. Ik ben ontzettend dankbaar dat mijn beschermengelen zo goed op me hebben gelet dat er niets ernstigers is gebeurd. Misschien hebben jullie al eens iets gelijkaardigs meegemaakt waarvan je achteraf denkt 'Nu heb ik toch chance gehad!' Stuur maar een bedankje naar boven, ze letten zo goed op ons :)
Het is ondertussen al meer dan 2 jaar geleden, ik had nog maar een jaar mijn vast rijbewijs. Het was 19u door en ik reed naar huis van de yoga. Op een bepaald punt volgt de hoofdbaan een bocht naar links. Ik zou rechts afslaan en de hoofdbaan verlaten. Nog een klein stukje. Net gecheckt of er fietsers in de buurt zijn. Wanneer een bus zonder te pinken uit zijn halte vak komt. Ik schrok me rot en wilde nog remmen. Maar de voorkant rechts stak vast in 1 van zijn velgen. Het voelde heel vreemd. Alsof het niet waar kon zijn. Ik had echt op alles gelet. En niet gedronken. Ik had nog maar een jaar mijn vast rijbewijs. Wat als ze me in fout achten?! De politie kwam erbij en gelukkig was het alleen heel kleine blikschade. Maar ik was zo kwaad vanbinnen toen die chauffeur zei 'En dan te bedenken dat dit mijn vrije dag was. Niet grappig zene.' Ik heb op mijn tong gebeten. Misschien was er dan wel een reden voor dat ge dit moest meemaken! Misschien gebruikt ge uwe pinker in de toekomst! Er kwam geen zaak van. Maar ook geen excuses... Op het moment dat ik verder naar huis kon rijden, herinnerde me ik het liedje dat mijn neef enkele weken ervoor me had door gemaild. Over een vrouw die op weg was naar huis en net een auto ongeval heeft kunnen voorkomen... Bedankt voor de tip lieve engelen, hij was alleen niet op tijd doorgedrongen...
"Engelbewaarder" van Mieke
Ondertussen sta ik op scherp wanneer ik bij grote voertuigen passeer. Maar ik ga nog altijd de baan op, ik ben voorbij de angst. Maar ik betrap mezelf erop dat ik me extra erger aan elke chauffeur die geen pinker opzet. Want je hoeft niet zelf in fout te zijn om iets voor te hebben. Ik ben ontzettend dankbaar dat mijn beschermengelen zo goed op me hebben gelet dat er niets ernstigers is gebeurd. Misschien hebben jullie al eens iets gelijkaardigs meegemaakt waarvan je achteraf denkt 'Nu heb ik toch chance gehad!' Stuur maar een bedankje naar boven, ze letten zo goed op ons :)
vrijdag 10 april 2015
Tarot en orakelkaarten
Hey allemaal, weer even geleden. Momenteel kruipt er veel tijd in mijn studies. Ik probeer tussendoor nog te lezen en schrijven, maar het komt er niet vaak genoeg van zoals ik zou willen. Deze keer wil ik het graag hebben over Tarot en Orakelkaarten. Ik denk dat de meesten zich wel iets bij tarotkaarten kunnen voorstellen. De bekendste zijn waarschijnlijk de Lenormand Tarot of het Tarot van Marseille. Het meest toegankelijke Tarot van Marseille is Rider Waite.
Het Tarot van marseille is het oudste dek en dateert van rond 1500. Het is onderverdeeld in de grote Arcana van 22 kaarten en de kleine Arcana van 56 kaarten. De kleine Arcana is is gedeeld in 4 groepen: pentagrammen, bekers (kelken), zwaarden en staven (stokken). De pentagrammen vertegenwoordigen het element aarde, de bekers het element water. De zwaarden staan voor het element licht en de staven voor het element vuur.
De Lenormand kaarten zijn het 2e bekendste dek en lijkt van inhoud het meest op het oudste dek. De Lenormand zijn niet aan een thema gebonden zoals je nu ook andere tarotkaarten vind oa. het drakentarot, het engelentarot,...
In het begin werd het beschouwd als een leuk tijdverdrijf voor de rijken. Langzaam groeide het uit en kwamen ook de lagere bevolkingsgroepen hiermee frequenter in contact. Het werd echter vaak niet serieus genomen. Ondertussen zijn er zeer veel varianten van tarotkaarten op de markt. Als je een dek wil kopen, is het belangrijk dat je voor jezelf kiest waarmee je wil werken. Neem gerust de tijd om ze eens te vergelijken. Ikzelf werk met de Lenormand kaarten. Ik ervaar ze als makkelijk interpreteerbaar en de afbeeldingen geven al een idee van de informatie weer. Als beginner maakte ik vaak gebruik van onderstaand boek. Het biedt meer uitleg over hoe de kaarten kunnen geïnterpreteerd worden en welke combinaties je kan aflezen uit een legging.
Zwitser, A. & Zwitser, R. (1996) Werkboek Mlle Lenormand door Aimée Zwitser. Hilversum: Koppenhol Uitgeverij BV
Ondertussen maak ik vooral gebruik van orakelkaarten om 2 redenen:
* In de tarotkaarten vinden we ook kaarten die negatieve boodschappen brengen. In de huidige samenleving verandert alles veel sneller en meer dan pakweg 100 jaar geleden. Daarom is het moeilijker op voorhand al uitspraken te doen over wat de toekomst concreet brengt. Orakelkaarten geven informatie over wat jij op dit moment het best voor jou kan doen, zij werken als leidraad en dat is altijd nuttig.
* Ten tweede zijn orakelkaarten altijd positief geformuleerd. Dit maakt dat er telkens wordt gekeken vanuit hoop en kansen. Hierdoor krijg je meer praktische tools om je op pad te helpen ipv een beschrijving van de toekomst. In de tarot is het ook niet altijd even duidelijk wat voor de gelegde situatie zal zorgen.
Desalniettemin wil ik zeker de tarot niet bannen, ze kan nog zeer verrijkend zijn. We moeten er alleen op een andere manier mee omgaan dan vroeger.
De orakelsets van Doreen Virtue kan ik iedereen aanraden. Ze heeft er al velen en ze zijn altijd mooi van illustraties en verrijkend in uitleg. Ze heeft trouwens ook al meerdere boeken geschreven. Mijn eerste orakelkaarten waren 'Zeemeerminnen en dolfijnen'. Een aanrader voor beginners. De uitleg is zeer basic en makkelijk te interpreteren waardoor je er vlot mee aan de slag kan. Door de jaren zijn er enkele deks bijgekomen in mijn verzameling. Ik stel ze even kort voor, maar als je zelf een dek wil kopen, raad ik je aan het eerst even te bekijken. Spreekt het je aan? Hoe voelt de uitleg in het boekje voor jou? Is dit een dek waarmee je zou willen werken?
* 'Magische boodschappen van de elfen' van Doreen Virtue
Dit is een dek dat ook eenvoudig te interpreteren is en iets uitgebreider dan het vorige. De afbeeldingen hebben iets sprookjesachtig. Het is een dek dat je dagdagelijks kan gebruiken.
* 'Helen met de elfen' van Doreen Virtue
Dit dek is gericht op heling in de ruimste zin. Van werk tot relaties tot jezelf. Je vind er tips zoals 'houd voet bij stuk', 'positieve verwachtingen', 'gelukkige afloop', enz. Het zijn goede kaarten als je voelt dat er ergens iets wringt.
* 'Sprekend licht' van Suzanne van der Laan
Een heel ander dek dan de klassieke orakelkaarten. De afbeeldingen zijn net getekende realistische taferelen zoals een uil in een sneeuwlandschap of een klaproos in het veld. De uitleg van deze kaarten zijn kleine uitspraken die je aan het denken zetten en je dat duwtje in de rug geven zoals 'Lotus: Het is tijd dat jij laat zien wie je bent, zonder dat je je laat belemmeren door je verleden.' Er volgt een symbolische uitleg van de prent en een kort gedichtje.
* 'Gaia orakel' van Toni Carmine Salerno
Deze kaarten zijn iets meer symbolisch en altijd afgebeeld met natuurelementen. Het is een dek dat je kan helpen wanneer je moeite hebt met een keuze te maken, met een relatie tot iemand, over jezelf in een bepaalde situatie,...
* 'Orakel van de verandering' van Lucy Pavendish
Een perfect dek voor mensen die verandering willen in hun leven. Het dek geeft tips wat bij jou werkt. Op de afbeeldingen staan 'gedaanteverwisselaar's (ze hebben iets weg van kleine kinderen aka elfjes) in een specifieke omgeving. vb. Broeder wasbeer: Een veilige plek om naartoe te gaan'
* 'Het engelentarot' van Doreen Virtue & Radleigh Valentine
Dit is eigenlijk een herwerkte versie van tarot, zoals een orakeldek. Hiermee bedoel ik dat de de kaarten allemaal positief verwoord zijn, maar wel als tarot kunnen laten zien waar het vast zit. vb. 'Vijf van lucht: Een onverstandige keuze. leer van deze situatie. Kijk nog eens goed naar ieders beweegredenen.' De kaarten zijn per element (vuur, aarde, water lucht) genummerd tot 10. daarna volgt per element de schildknaap, koningin en koning gelijkaardig aan het kaartenspel dat we de dag van vandaag kennen.
* 'De kracht van het wiel' van Linda Ewashina
Dit is waarschijnlijk mijn meest symbolische dek en het was even wennen dit te interpreteren. Maar het boekje is duidelijk in uitleg en je went eraan. De afbeeldingen doen me denken aan sjamanisme, de oude oerkrachten, indianen, noem maar op. De energie in dit dek richt zich op de invloed van onze voorouders, onze totemdieren, de geesten,... Er wordt gebruik gemaakt van de windrichtingen, de maan, eigenschappen die ons ondersteunen, dierenclans, ... vb.'Helderheid, geestespad van het oosten: Doorbraak, innerlijke visie, waarheid'.
Nog een laatste tip voor wie zelf met een dek aan de slag wil. Tarot en orakel kaarten geven ondersteuning en kunnen je laten nadenken. Jij bent echter zelf verantwoordelijk voor je keuzes die je daarna maakt. Denk niet dat deze kaarten een stappenplan voor je leven zijn, het zijn eerder leidraden. Jij kiest je leven, jij kiest je pad. In het begin wou ik zelf ook te afhankelijk van de kaarten zijn waardoor ik de vreemdste leggingen kreeg. Pas toen ik terug op mezelf ging vertrouwen gaven de kaarten weer advies. Veel succes!
Het Tarot van marseille is het oudste dek en dateert van rond 1500. Het is onderverdeeld in de grote Arcana van 22 kaarten en de kleine Arcana van 56 kaarten. De kleine Arcana is is gedeeld in 4 groepen: pentagrammen, bekers (kelken), zwaarden en staven (stokken). De pentagrammen vertegenwoordigen het element aarde, de bekers het element water. De zwaarden staan voor het element licht en de staven voor het element vuur.
De Lenormand kaarten zijn het 2e bekendste dek en lijkt van inhoud het meest op het oudste dek. De Lenormand zijn niet aan een thema gebonden zoals je nu ook andere tarotkaarten vind oa. het drakentarot, het engelentarot,...
In het begin werd het beschouwd als een leuk tijdverdrijf voor de rijken. Langzaam groeide het uit en kwamen ook de lagere bevolkingsgroepen hiermee frequenter in contact. Het werd echter vaak niet serieus genomen. Ondertussen zijn er zeer veel varianten van tarotkaarten op de markt. Als je een dek wil kopen, is het belangrijk dat je voor jezelf kiest waarmee je wil werken. Neem gerust de tijd om ze eens te vergelijken. Ikzelf werk met de Lenormand kaarten. Ik ervaar ze als makkelijk interpreteerbaar en de afbeeldingen geven al een idee van de informatie weer. Als beginner maakte ik vaak gebruik van onderstaand boek. Het biedt meer uitleg over hoe de kaarten kunnen geïnterpreteerd worden en welke combinaties je kan aflezen uit een legging.
Zwitser, A. & Zwitser, R. (1996) Werkboek Mlle Lenormand door Aimée Zwitser. Hilversum: Koppenhol Uitgeverij BV
Ondertussen maak ik vooral gebruik van orakelkaarten om 2 redenen:
* In de tarotkaarten vinden we ook kaarten die negatieve boodschappen brengen. In de huidige samenleving verandert alles veel sneller en meer dan pakweg 100 jaar geleden. Daarom is het moeilijker op voorhand al uitspraken te doen over wat de toekomst concreet brengt. Orakelkaarten geven informatie over wat jij op dit moment het best voor jou kan doen, zij werken als leidraad en dat is altijd nuttig.
* Ten tweede zijn orakelkaarten altijd positief geformuleerd. Dit maakt dat er telkens wordt gekeken vanuit hoop en kansen. Hierdoor krijg je meer praktische tools om je op pad te helpen ipv een beschrijving van de toekomst. In de tarot is het ook niet altijd even duidelijk wat voor de gelegde situatie zal zorgen.
Desalniettemin wil ik zeker de tarot niet bannen, ze kan nog zeer verrijkend zijn. We moeten er alleen op een andere manier mee omgaan dan vroeger.
De orakelsets van Doreen Virtue kan ik iedereen aanraden. Ze heeft er al velen en ze zijn altijd mooi van illustraties en verrijkend in uitleg. Ze heeft trouwens ook al meerdere boeken geschreven. Mijn eerste orakelkaarten waren 'Zeemeerminnen en dolfijnen'. Een aanrader voor beginners. De uitleg is zeer basic en makkelijk te interpreteren waardoor je er vlot mee aan de slag kan. Door de jaren zijn er enkele deks bijgekomen in mijn verzameling. Ik stel ze even kort voor, maar als je zelf een dek wil kopen, raad ik je aan het eerst even te bekijken. Spreekt het je aan? Hoe voelt de uitleg in het boekje voor jou? Is dit een dek waarmee je zou willen werken?
* 'Magische boodschappen van de elfen' van Doreen Virtue
Dit is een dek dat ook eenvoudig te interpreteren is en iets uitgebreider dan het vorige. De afbeeldingen hebben iets sprookjesachtig. Het is een dek dat je dagdagelijks kan gebruiken.
* 'Helen met de elfen' van Doreen Virtue
Dit dek is gericht op heling in de ruimste zin. Van werk tot relaties tot jezelf. Je vind er tips zoals 'houd voet bij stuk', 'positieve verwachtingen', 'gelukkige afloop', enz. Het zijn goede kaarten als je voelt dat er ergens iets wringt.
* 'Sprekend licht' van Suzanne van der Laan
Een heel ander dek dan de klassieke orakelkaarten. De afbeeldingen zijn net getekende realistische taferelen zoals een uil in een sneeuwlandschap of een klaproos in het veld. De uitleg van deze kaarten zijn kleine uitspraken die je aan het denken zetten en je dat duwtje in de rug geven zoals 'Lotus: Het is tijd dat jij laat zien wie je bent, zonder dat je je laat belemmeren door je verleden.' Er volgt een symbolische uitleg van de prent en een kort gedichtje.
* 'Gaia orakel' van Toni Carmine Salerno
Deze kaarten zijn iets meer symbolisch en altijd afgebeeld met natuurelementen. Het is een dek dat je kan helpen wanneer je moeite hebt met een keuze te maken, met een relatie tot iemand, over jezelf in een bepaalde situatie,...
* 'Orakel van de verandering' van Lucy Pavendish
Een perfect dek voor mensen die verandering willen in hun leven. Het dek geeft tips wat bij jou werkt. Op de afbeeldingen staan 'gedaanteverwisselaar's (ze hebben iets weg van kleine kinderen aka elfjes) in een specifieke omgeving. vb. Broeder wasbeer: Een veilige plek om naartoe te gaan'
* 'Het engelentarot' van Doreen Virtue & Radleigh Valentine
Dit is eigenlijk een herwerkte versie van tarot, zoals een orakeldek. Hiermee bedoel ik dat de de kaarten allemaal positief verwoord zijn, maar wel als tarot kunnen laten zien waar het vast zit. vb. 'Vijf van lucht: Een onverstandige keuze. leer van deze situatie. Kijk nog eens goed naar ieders beweegredenen.' De kaarten zijn per element (vuur, aarde, water lucht) genummerd tot 10. daarna volgt per element de schildknaap, koningin en koning gelijkaardig aan het kaartenspel dat we de dag van vandaag kennen.
* 'De kracht van het wiel' van Linda Ewashina
Dit is waarschijnlijk mijn meest symbolische dek en het was even wennen dit te interpreteren. Maar het boekje is duidelijk in uitleg en je went eraan. De afbeeldingen doen me denken aan sjamanisme, de oude oerkrachten, indianen, noem maar op. De energie in dit dek richt zich op de invloed van onze voorouders, onze totemdieren, de geesten,... Er wordt gebruik gemaakt van de windrichtingen, de maan, eigenschappen die ons ondersteunen, dierenclans, ... vb.'Helderheid, geestespad van het oosten: Doorbraak, innerlijke visie, waarheid'.
Nog een laatste tip voor wie zelf met een dek aan de slag wil. Tarot en orakel kaarten geven ondersteuning en kunnen je laten nadenken. Jij bent echter zelf verantwoordelijk voor je keuzes die je daarna maakt. Denk niet dat deze kaarten een stappenplan voor je leven zijn, het zijn eerder leidraden. Jij kiest je leven, jij kiest je pad. In het begin wou ik zelf ook te afhankelijk van de kaarten zijn waardoor ik de vreemdste leggingen kreeg. Pas toen ik terug op mezelf ging vertrouwen gaven de kaarten weer advies. Veel succes!
zaterdag 14 maart 2015
Affirmaties en dromen
Wat is het weer lang geleden! Ik ben zo druk bezig met school om alle groepswerken en mijn eindwerk rond te krijgen dat ik niet meer aan de blog heb gedacht. Ik ben wel flink blijven mediteren yoga doen, affirmaties zeggen, ... Ik denk nog niet dat ik affirmaties hier eerder heb uitgelegd. Misschien zijn jullie daar al mee vertrouwd, soms zonder dat we het beseffen. Het zijn kleine, korte tekstjes waarin we een persoonlijke wens zetten. In de ruimste zin. Denk maar aan die keer dat je naar het werk moest vertrekken en al te laat vertrok. In je hoofd heb je duizend keer gevraagd 'laat me geen rode lichten tegenkomen en laat het niet te druk zijn op de baan'. Eigenlijk is dat al een affirmatie. Maar zonder dat je ze bewust uitvoert. Hoe bewuster je ze spreekt, hoe meer kans je de reactie van het universum opmerkt. Ik heb de laatste tijd Aartsengel Azraël regelmatig gevraagd om nieuwe mensen op mijn pad te brengen, ondertussen ben ik spontaan met onbekenden in gesprekjes geraakt en een oude vriendin opnieuw tegen gekomen. Mijn meest recente affirmatie is: 'Ik ben in het hier en nu, veilig, beschermd en geaard. Ik sta in mijn kracht'. Er bestaan al vele affirmaties, maar je kan ze perfect zelf maken op basis van wat jij nodig hebt. Net zoals die van mij.
Eigenlijk wou ik het in deze blog over dromen hebben, dus ik maar even een sprongetje, ok? Dromen kun je natuurlijk ruim bekijken. Wat wil je bereiken in het leven? Wat voor partner of job wil je graag? Maar ik bedoel de echte dromen die ons overkomen in onze slaap. Zelf heb ik vaak moeite met ze te onthouden. Een droomdagboek kan dan helpen. Maar als ik ze echt moet onthouden omdat er een belangrijke boodschap in zit, herinner ik ze wel. Of je voelt intuïtief op het juiste moment wat je moet doen in een bepaalde situatie. Via je dromen ben je erop voorbereidt.
Als handvaten geef ik jullie enkele vragen mee. Wanneer je je droom herinnert, kan dit een aanzet zijn om je eigen droom te analyseren. Het kan best dat je onbewust eigenlijk heel veel antwoorden nog weet.
- Beschrijving van je droom
- Datum, plaats, tijd, thema, emoties
- Verbanden in de droom
- Waarom droom ik dit juist nu?
- Welke emoties overheersen in de droom?
- Hoe gedraag ik me in de droom? (indien je in de droom zelf aanwezig bent)
- Heeft de droom iets te maken met wat er gedurende die dag allemaal is gebeurd?
- Speelt kleur een belangrijke rol? Zoja, welke?
- Vestigt de droom mijn aandacht op bepaalde kwesties (die ik vermijd als ik wakker ben)?
- Deze droom vertelt me ...
Om jullie een idee te geven, laat ik hier een oude droom van mezelf achter met analyse.
Ik was net ontslagen door mijn bazin, niet omdat ze me niet graag had, maar omdat er mensen moesten afvallen. Het was een modebedrijf. Een bepaald ontwerp van jas had emotionele waarde voor me en ik wilde hem niet kwijt. Maar vanwege het contract was het ontwerp voor de firma en kon ik hem niet meenemen. Wanneer ik mijn kans zag de jas mee te pikken, vluchtte ik het gebouw uit. Mijn bazin was bezorgd om mijn reactie, maar stuurde wel security voor de jas terug te halen. Ik werd een tijdje achtervolgt door een man in het donker, maar kon hem niet goed zijn.
Op het einde van de droom was het ineens dag en hoorde ik een radio: 'alle wegen brengen ons naar scholen'.
--> Ik was toen al even bezig mijn eigen leven te overlopen en had te horen gekregen dat ik te vaak mensen over mijn eigen grenzen liet en iedereen zijn verantwoordelijkheid wou overnemen.
--> Van de droom herinner ik je vooral de paniek dat ik die jas kwijt zou raken, hoe belachelijk het ook klinkt. Ik was vastberaden hem niet zomaar af te geven.
--> In de droom kwamen er niet echt kleuren naar voren die me opvielen/aanspraken.
--> Analyse van onderdelen uit de droom:
DIEF: 'Een spirituele dief is dat deel van ons dat geen respect heeft voor onze eigen overtuigingen. We zijn ons bewust van het deel van onze persoonlijkheid dat onze tijd en energie kan verspillen aan nutteloze bezigheden. Mogelijk zijn we bang liefde kwijt te raken.'
STELEN: 'Energie op ongepaste wijze gebruiken. Betekent dat we erop uit zijn zonder toestemming iets te pakken vb. liefde, kansen, ...'
ACHTERVOLGT WORDEN: 'Wijst op angst voor onze daden. Achtervolgt worden door schaduwen toont behoefte om aan iets te ontsnappen. We kunnen proberen te ontkomen aan verantwoordelijkheid, ons eigen gevoel van falen of emoties die we niet aankunnen.'
SCHOOL: 'In spirituele zin wordt het leven zelf vaak als school gezien. Scholen betekenen vaak dat we opnieuw moeten leren omgaan met onze karaktertrekken. Ze verschijnen vaak als we proberen af te komen van ouderwetse ideeën of denkbeelden.'
--> Alles bij elkaar gezien, haal ik het volgende eruit:
Door telkens iemand anders verantwoordelijkheid over te nemen, hoop ik op de goedkeuring van anderen. Dat ze me leuk vinden. Dat ze er ook voor mij zullen zijn wanneer het nodig is. (STELEN)
Op dat moment had ik nog geen respect voor mijn eigen grenzen, ik ging er telkens over. Met als resultaat dat ik werd leeg gezogen door iedereen die iets nodig had. (DIEF)
Tegelijk was ik op het punt gekomen dat ik niet meer leeg gezogen wou worden en mijn eigen grenzen beter ging aangeven. (ACHTERVOLGT WORDEN) Ik ging nee leren zeggen. Mezelf vaker ging aarden en tijd steken in mezelf. Ik wist wel dat dit nog tijd zou nodig hebben en nog veel testen zou krijgen, omdat dit niet van de ene op de andere dag 180° kan keren. (SCHOOL)
Dromen hoeven niet altijd van dit karakter te zijn waarbij je echt moet gaan nadenken wat ze betekenen. Het kan best zijn dat een overledene via een droom gedag komt zeggen en dat je daarom over deze persoon droomt. Toch zijn veel dromen vaak symbolisch en niet letterlijk te nemen. Al te snel denken mensen bij het dromen over de dood dat er een sterfgeval zal plaats vinden; Vaker betekent het echter dat het een begin van een nieuw hoofdstuk in je leven aanduidt en het afsluiten/afsterven van een oude fase.
Voor de uitleg van de elementen uit mijn dromen, raadpleeg ik '10.000 dromen verklaard' (de complete dromenencyclopedie) van Pamela Ball. Bijna altijd vind ik hier de gepaste uitleg voor mijn dromen. Indien iets toch er niet instaat, verwijs ik jullie naar volgende site: http://tomwesteneng.nl/index.html Klik op inhoud, dan rechts symbolen en dan kun je kiezen uit enkele categorieën. Zijn uitleg is bondig, maar klopt wel en komt meteen tot de kern van de zaak.
Waar dromen jullie van? Indien je vragen hebt over je droom of een element eruit, mag je gerust een berichtje achterlaten ;)
Eigenlijk wou ik het in deze blog over dromen hebben, dus ik maar even een sprongetje, ok? Dromen kun je natuurlijk ruim bekijken. Wat wil je bereiken in het leven? Wat voor partner of job wil je graag? Maar ik bedoel de echte dromen die ons overkomen in onze slaap. Zelf heb ik vaak moeite met ze te onthouden. Een droomdagboek kan dan helpen. Maar als ik ze echt moet onthouden omdat er een belangrijke boodschap in zit, herinner ik ze wel. Of je voelt intuïtief op het juiste moment wat je moet doen in een bepaalde situatie. Via je dromen ben je erop voorbereidt.
Als handvaten geef ik jullie enkele vragen mee. Wanneer je je droom herinnert, kan dit een aanzet zijn om je eigen droom te analyseren. Het kan best dat je onbewust eigenlijk heel veel antwoorden nog weet.
- Beschrijving van je droom
- Datum, plaats, tijd, thema, emoties
- Verbanden in de droom
- Waarom droom ik dit juist nu?
- Welke emoties overheersen in de droom?
- Hoe gedraag ik me in de droom? (indien je in de droom zelf aanwezig bent)
- Heeft de droom iets te maken met wat er gedurende die dag allemaal is gebeurd?
- Speelt kleur een belangrijke rol? Zoja, welke?
- Vestigt de droom mijn aandacht op bepaalde kwesties (die ik vermijd als ik wakker ben)?
- Deze droom vertelt me ...
Om jullie een idee te geven, laat ik hier een oude droom van mezelf achter met analyse.
Ik was net ontslagen door mijn bazin, niet omdat ze me niet graag had, maar omdat er mensen moesten afvallen. Het was een modebedrijf. Een bepaald ontwerp van jas had emotionele waarde voor me en ik wilde hem niet kwijt. Maar vanwege het contract was het ontwerp voor de firma en kon ik hem niet meenemen. Wanneer ik mijn kans zag de jas mee te pikken, vluchtte ik het gebouw uit. Mijn bazin was bezorgd om mijn reactie, maar stuurde wel security voor de jas terug te halen. Ik werd een tijdje achtervolgt door een man in het donker, maar kon hem niet goed zijn.
Op het einde van de droom was het ineens dag en hoorde ik een radio: 'alle wegen brengen ons naar scholen'.
--> Ik was toen al even bezig mijn eigen leven te overlopen en had te horen gekregen dat ik te vaak mensen over mijn eigen grenzen liet en iedereen zijn verantwoordelijkheid wou overnemen.
--> Van de droom herinner ik je vooral de paniek dat ik die jas kwijt zou raken, hoe belachelijk het ook klinkt. Ik was vastberaden hem niet zomaar af te geven.
--> In de droom kwamen er niet echt kleuren naar voren die me opvielen/aanspraken.
--> Analyse van onderdelen uit de droom:
DIEF: 'Een spirituele dief is dat deel van ons dat geen respect heeft voor onze eigen overtuigingen. We zijn ons bewust van het deel van onze persoonlijkheid dat onze tijd en energie kan verspillen aan nutteloze bezigheden. Mogelijk zijn we bang liefde kwijt te raken.'
STELEN: 'Energie op ongepaste wijze gebruiken. Betekent dat we erop uit zijn zonder toestemming iets te pakken vb. liefde, kansen, ...'
ACHTERVOLGT WORDEN: 'Wijst op angst voor onze daden. Achtervolgt worden door schaduwen toont behoefte om aan iets te ontsnappen. We kunnen proberen te ontkomen aan verantwoordelijkheid, ons eigen gevoel van falen of emoties die we niet aankunnen.'
SCHOOL: 'In spirituele zin wordt het leven zelf vaak als school gezien. Scholen betekenen vaak dat we opnieuw moeten leren omgaan met onze karaktertrekken. Ze verschijnen vaak als we proberen af te komen van ouderwetse ideeën of denkbeelden.'
--> Alles bij elkaar gezien, haal ik het volgende eruit:
Door telkens iemand anders verantwoordelijkheid over te nemen, hoop ik op de goedkeuring van anderen. Dat ze me leuk vinden. Dat ze er ook voor mij zullen zijn wanneer het nodig is. (STELEN)
Op dat moment had ik nog geen respect voor mijn eigen grenzen, ik ging er telkens over. Met als resultaat dat ik werd leeg gezogen door iedereen die iets nodig had. (DIEF)
Tegelijk was ik op het punt gekomen dat ik niet meer leeg gezogen wou worden en mijn eigen grenzen beter ging aangeven. (ACHTERVOLGT WORDEN) Ik ging nee leren zeggen. Mezelf vaker ging aarden en tijd steken in mezelf. Ik wist wel dat dit nog tijd zou nodig hebben en nog veel testen zou krijgen, omdat dit niet van de ene op de andere dag 180° kan keren. (SCHOOL)
Dromen hoeven niet altijd van dit karakter te zijn waarbij je echt moet gaan nadenken wat ze betekenen. Het kan best zijn dat een overledene via een droom gedag komt zeggen en dat je daarom over deze persoon droomt. Toch zijn veel dromen vaak symbolisch en niet letterlijk te nemen. Al te snel denken mensen bij het dromen over de dood dat er een sterfgeval zal plaats vinden; Vaker betekent het echter dat het een begin van een nieuw hoofdstuk in je leven aanduidt en het afsluiten/afsterven van een oude fase.
Voor de uitleg van de elementen uit mijn dromen, raadpleeg ik '10.000 dromen verklaard' (de complete dromenencyclopedie) van Pamela Ball. Bijna altijd vind ik hier de gepaste uitleg voor mijn dromen. Indien iets toch er niet instaat, verwijs ik jullie naar volgende site: http://tomwesteneng.nl/index.html Klik op inhoud, dan rechts symbolen en dan kun je kiezen uit enkele categorieën. Zijn uitleg is bondig, maar klopt wel en komt meteen tot de kern van de zaak.
Waar dromen jullie van? Indien je vragen hebt over je droom of een element eruit, mag je gerust een berichtje achterlaten ;)
zondag 22 februari 2015
Familie
Sorry, het is alweer bijna 2 weken geleden dat ik heb geschreven. Druk, druk, druk, eindwerk voor hogeschool maken, extra taken, paper schrijven, ... ik ben het al allemaal beu. Maar de blog niet! Alleen vond ik even geen tijd :) Het nieuwe thema voor dit bericht heeft zich spontaan aangediend.
Vorige vrijdag ben ik nog met neven en nichten naar de bioscoop geweest. Het was weer even geleden, dus het was fijn om nog eens af te spreken. Omdat het een late film was, werd het al snel nacht. Maar dat was niet erg. Na de film gingen we nog even op cafe. En dat brengt me bij dit blogbericht. W hebben bijgepraat, maar vooral veel herinneringen opgehaald. Niet dat we al oud zijn, helemaal niet (tussen 22 en 31 jaar)! Maar het was fijn om nog eens terug te denken aan de leuke momenten die we al hebben gehad. Dit groepje was redelijk close, we zijn samen opgegroeid, ondanks het leeftijdsverschil, omdat we een redelijk hechte familie zijn. We vieren echt alles (Allerheiligen, Kerstmis, Pasen, Nieuwjaar, moederdag, vaderdag, verjaardag van Bobonne, ...) en omdat we een grote familie zijn, hebben we elkaar altijd wel regelmatig gezien.
Tijdens onze babbel moest ik terug denken aan de keren dat we samen waren uit geweest. Ik herinner me de allereerste keer toen ik met 2 nichten uit ging en een uur later was ik flauwgevallen -.- Niet van de drank, maar van de warmte en het feit dat ik me al niet goed voelde op voorhand. De 16jarige ik haar eerste gedachte was 'mama laat me nooit meer uitgaan!'. Maar mijn moeder ging er zeer goed mee om en zei dat het de volgende keer wel beter zou gaan. Jeey! haha Ik herinner me ook alle zotte stoten en streken die we hebben uitgehaald. Mijn oudere neef die de snoepdoos van de hoge kast moest pakken, want ik kon er niet aan. De andere neven waarmee ik in de bomen klom bij mijn grootmoeder. Op het bed springen tot het dan toch eens doorkrakte (tja, met 11 neven en nichten op 1 bed moest het eens gebeuren). Maar wat ik me zeker ook herinnerde was het echte samenzijn. Ik durf te zeggen dat we elkaar goed kennen en we er zijn voor elkaar. De steun wanneer het met mijn studies niet goed ging, wanneer het uitging met mijn ex, mijn neef die zich ontpopte tot beschermer wanneer ik zot volk tegenkwam bij het uitgaan. Ondertussen zijn we allemaal volwassen en de meesten hebben hun eigen stekje gevonden. Maar we slagen erin elkaar niet uit het oog te verliezen en spontaan af te spreken. Bij de ene al wat makkelijker dan de andere, maar dat zit wel goed :)
Ik koester die momenten en hoop dat er nog vele bijkomen. Dit klinkt misschien melig, maar ik besef dat niet iedereen gezegend is met een warme familie die elkaar veel ziet. Daarom mijn wens voor jullie: tijd voor je familie, want het is de herinneringen en het plezier meer dan waard!
Vorige vrijdag ben ik nog met neven en nichten naar de bioscoop geweest. Het was weer even geleden, dus het was fijn om nog eens af te spreken. Omdat het een late film was, werd het al snel nacht. Maar dat was niet erg. Na de film gingen we nog even op cafe. En dat brengt me bij dit blogbericht. W hebben bijgepraat, maar vooral veel herinneringen opgehaald. Niet dat we al oud zijn, helemaal niet (tussen 22 en 31 jaar)! Maar het was fijn om nog eens terug te denken aan de leuke momenten die we al hebben gehad. Dit groepje was redelijk close, we zijn samen opgegroeid, ondanks het leeftijdsverschil, omdat we een redelijk hechte familie zijn. We vieren echt alles (Allerheiligen, Kerstmis, Pasen, Nieuwjaar, moederdag, vaderdag, verjaardag van Bobonne, ...) en omdat we een grote familie zijn, hebben we elkaar altijd wel regelmatig gezien.
Tijdens onze babbel moest ik terug denken aan de keren dat we samen waren uit geweest. Ik herinner me de allereerste keer toen ik met 2 nichten uit ging en een uur later was ik flauwgevallen -.- Niet van de drank, maar van de warmte en het feit dat ik me al niet goed voelde op voorhand. De 16jarige ik haar eerste gedachte was 'mama laat me nooit meer uitgaan!'. Maar mijn moeder ging er zeer goed mee om en zei dat het de volgende keer wel beter zou gaan. Jeey! haha Ik herinner me ook alle zotte stoten en streken die we hebben uitgehaald. Mijn oudere neef die de snoepdoos van de hoge kast moest pakken, want ik kon er niet aan. De andere neven waarmee ik in de bomen klom bij mijn grootmoeder. Op het bed springen tot het dan toch eens doorkrakte (tja, met 11 neven en nichten op 1 bed moest het eens gebeuren). Maar wat ik me zeker ook herinnerde was het echte samenzijn. Ik durf te zeggen dat we elkaar goed kennen en we er zijn voor elkaar. De steun wanneer het met mijn studies niet goed ging, wanneer het uitging met mijn ex, mijn neef die zich ontpopte tot beschermer wanneer ik zot volk tegenkwam bij het uitgaan. Ondertussen zijn we allemaal volwassen en de meesten hebben hun eigen stekje gevonden. Maar we slagen erin elkaar niet uit het oog te verliezen en spontaan af te spreken. Bij de ene al wat makkelijker dan de andere, maar dat zit wel goed :)
Ik koester die momenten en hoop dat er nog vele bijkomen. Dit klinkt misschien melig, maar ik besef dat niet iedereen gezegend is met een warme familie die elkaar veel ziet. Daarom mijn wens voor jullie: tijd voor je familie, want het is de herinneringen en het plezier meer dan waard!
zondag 8 februari 2015
Mediteren met hoofd, hart en handen
Ik ben een beetje laat met dit blogbericht. Normaal probeer ik elke week iets te posten. Ik leek er maar niet uit te komen waarover ik zou schrijven. Soms heb je van die momenten dat je zoveel tegen komt, over zoveel wil vertellen. En nu leek de inspiratie ver weg. Het was stil. En dat op zich was interessant. Er zijn zoveel mooie dingen die we zouden zien als we even stil werden, de tijd namen om rond te kijken. De stilte op zich, daarover wou ik schrijven!
De dag dat meditatie en mindfulness werd afgedaan als zever of zweverig gedoe is voorbij. Mensen beginnen meer dan ooit te beseffen dat niet alleen een fysiek gezond lichaam belangrijk is. Ook de geest moet gevoed en verzorgd worden. Het is makkelijker dan het klinkt, met eenvoudige dingen kun je al een heel eind komen. En tegelijk moeilijker dan verwacht, want wanneer zijn we nog eens echt stil geweest? Zonder oordelen in het hier en nu aanwezig zijn. Zonder frustratie over die ruzie van gisteren of zonder dat stemmetje dat zegt dat je hier geen tijd voor hebt, want de was doet zichzelf niet. Mediteren is immers meer dan stil op een kussentje zitten. Oppervlakkig gezien kan het op niets doen lijken. Maar het is veel meer. Het is leven met aandacht, het is loslaten en vastpakken. Je komt je diepste en zuiverste zelf tegen. Je gedachten en dromen, wat je wil bereiken. Misschien ook iets wat je liever niet zag, maar als je verder kijkt, zit er een verlangen achter naar iets heel anders. Door te mediteren ga je jezelf beter leren kennen en je eigen (lichaam) beter leren aanvoelen.
Bij meditatie ligt de basis in de gedachten. Vind een plekje waar jij je goed bij voelt. Dat kan bij een boom in het park zijn, maar evengoed een rustige plaats in huis waar jij je even kan terug trekken. Het moeilijkste, vind ik persoonlijk, is mijn eigen gedachten niet veroordelen. Zoals ik daarnet al aangaf, nadenken dat ik eigenlijk nog dit en dat moet doen, me opfokken over dingen die al heel lang geleden zijn gebeurd en weer naar boven komen in gedachten. Of gewoon me afvragen waar ik mee bezig ben, omdat ik voel dat ik echt mijn dag niet heb. Hoe zou ik dan moeten ontspannen? En dat zijn de momenten waarop ik het effect van mediteren het beste voel. De energie vloeit dan niet helemaal zoals het hoort. En ja, ik ga heel in gedachten zien afspelen. Maar ik stuur de gedachten weer naar buiten, zonder oordeel.
Mediteren is ook ruim, de manier waarop kan voor iedereen anders zijn. Sommigen hebben misschien graag een visuele voorstelling in hun hoofd, anderen zachte muziek op de achtergrond. Zoek wat voor jou werkt. Maar weet dat je in theorie niets nodig hebt, wees in het moment, wordt de rust. Ik probeer meer stil te staan bij mezelf en hiervoor de tijd te nemen. Ik vergeet het ook wel hoor, dan lijkt het alsof alles goed gaat. Tot het weer eens botst en ik besef hoe hard ik het gemist en verwaarloosd heb. Ter herinnering hang ik een post it op aan de lichtknop. Elke keer als ik erop druk, herinner ik mezelf aan 'aarding', 'rust', bescherming', 'zorgen voor mezelf', ... Voor diegenen die nog zonder inspiratie zitten, misschien halen jullie uit de volgende meditaties of teksten een idee.
Bron van meditaties en teksten: De Jong, S. & Vons, W. (2012) Mediteren. Met hoofd, hart en handen. Baarn: Forte Uitgevers BV
Dertig spaken komen in de naaf bijeen,
maar het wiel is bruikbaar door de leegte.
Uit klei vormt men het vat,
maar vullen laat het zich door de leegte.
In een huis maakt men ramen en deuren,
maar de leegte maakt het bewoonbaar.
Zo danken wij aan het zijn de mogelijkheid,
en aan het niet-zijn de bruikbaarheid.
Lao Tse
Oefening:
Ga op je rug liggen. Leg je handen met de palmen op de grond, zo ontspannen je schouders makkelijker. Haal in 3 tellen diep adem door je neus en diep in je buik. Blaas je adem dan in 6 tellen uit door je mond. Als je dit 3 minuten doet, voel je hoe de spanning uit je lijf vloeit. Als dit je gemakkelijk afgaat, kun je ook proberen 4 tellen in te ademen en 8 tellen uit te ademen.
Min de stilte in uw wezen,
Min de stilte die bezielt,
Zij die alle stilte vrezen,
Hebben nooit hun hart gelezen,
Hebben nooit geknield.
C.S. Adema Van Scheltema
Stilteplekken waar je terecht kan:
- De grote stilte Atlas van Nederland van Thom Beukel (per provincie stilte oorden opzoeken)
- Het Onthaastpad in Amsterdam (www.onthaastpad.nl)
- Het inspiratiepad op het Drentse landgoed Fredeshiem (pad met teksten die aanzetten tot nadenken) (http://fredeshiem.nl/recreatie/inspiratiepad)
- Stadsverlichting (elke 2e zondag per maand meditatiesessies in huiskamers hij jou in de buurt) (www.stadsverlichting.nu/)
- Stilte.org platforum om stilte uit te breiden binnen samenleving, met bijeenkomsten. (www.stilte.org)
Oefening: Luisteren naar de stilte
Ga op een fijne rustige plek zitten. Maak het jezelf gemakkelijk en doe de volgende luisteroefeningen.
* Luister naar de geluiden buiten. Welke geluiden hoor je, welke herken je, welke niet?
* Luister naar de geluiden om je heen. Welke hoorde je nooit eerder?
* Luister naar geluiden van jezelf: een beweging, een ademhaling, je hart dat klopt, he maag die knort, ...
* Luister naar stemmen in jezelf: gedachten, gevoelens, herinneringen, gewaarwordingen, ...
Als je zo een minuut of 10 hebt zitten luisteren, evalueer dan met jezelf. Wat heb je allemaal gehoord, wat niet? Hoe heb je zitten luisteren, wat kwam er in je op, wat ging er door je heen?
Niet krijgen wat je wenst, is soms het beste wat je kan overkomen.
Dalai Lama
LAAT
Vertraag.
Vertraag.
vertraag je stap.
Stap trager dan je hartslag vraagt.
Verlangzaam.
Verlangzaam.
verlangzaam je verlangen.
En verdwijn met mate.
Neem niet je tijd
En laat de tijd je nemen.
Laat.
Lenard Nolens
Het is belangrijk om een half uur te mediteren,
behalve als je het te druk hebt. dan is een vol uur nodig.
St. Francis de Sales
Een oude Zenmeester en zijn leerling waren aan het wandelen in een uitgestrekt bos. De leerling vroeg zijn meester: "Meester, wat is de weg van Zen?" De meester antwoordde: "Hoor je de vogels? Zie je de zon? Zie, ik verberg niets voor jou!"
Oefening: zinvol wachten
Geen tijd om te mediteren! Onzin! Elk moment, wachtend op een trein, in de file, leent zich ervoor om jezelf te oefenen in aandacht. Hoe drukker de plek, hoe lastiger misschien, maar des te beter voor de oefening. Neem de voor om de tijd die je moet wachten heel bewust vanuit 1 zintuig waar te nemen. Dus, je kijkt, ruikt of luistert alleen maar. Elke keer als er iets tijdens dit kijken, luisteren, ruiken een gedachte door je heen gaat, merk je die op en laat je hem ook weer gaan. Je verlegt je focus opnieuw naar het zintuig dat je had uitgekozen. Wedden dat die trein onverwacht snel voor je neus staat...
De dag dat meditatie en mindfulness werd afgedaan als zever of zweverig gedoe is voorbij. Mensen beginnen meer dan ooit te beseffen dat niet alleen een fysiek gezond lichaam belangrijk is. Ook de geest moet gevoed en verzorgd worden. Het is makkelijker dan het klinkt, met eenvoudige dingen kun je al een heel eind komen. En tegelijk moeilijker dan verwacht, want wanneer zijn we nog eens echt stil geweest? Zonder oordelen in het hier en nu aanwezig zijn. Zonder frustratie over die ruzie van gisteren of zonder dat stemmetje dat zegt dat je hier geen tijd voor hebt, want de was doet zichzelf niet. Mediteren is immers meer dan stil op een kussentje zitten. Oppervlakkig gezien kan het op niets doen lijken. Maar het is veel meer. Het is leven met aandacht, het is loslaten en vastpakken. Je komt je diepste en zuiverste zelf tegen. Je gedachten en dromen, wat je wil bereiken. Misschien ook iets wat je liever niet zag, maar als je verder kijkt, zit er een verlangen achter naar iets heel anders. Door te mediteren ga je jezelf beter leren kennen en je eigen (lichaam) beter leren aanvoelen.
Bij meditatie ligt de basis in de gedachten. Vind een plekje waar jij je goed bij voelt. Dat kan bij een boom in het park zijn, maar evengoed een rustige plaats in huis waar jij je even kan terug trekken. Het moeilijkste, vind ik persoonlijk, is mijn eigen gedachten niet veroordelen. Zoals ik daarnet al aangaf, nadenken dat ik eigenlijk nog dit en dat moet doen, me opfokken over dingen die al heel lang geleden zijn gebeurd en weer naar boven komen in gedachten. Of gewoon me afvragen waar ik mee bezig ben, omdat ik voel dat ik echt mijn dag niet heb. Hoe zou ik dan moeten ontspannen? En dat zijn de momenten waarop ik het effect van mediteren het beste voel. De energie vloeit dan niet helemaal zoals het hoort. En ja, ik ga heel in gedachten zien afspelen. Maar ik stuur de gedachten weer naar buiten, zonder oordeel.
Mediteren is ook ruim, de manier waarop kan voor iedereen anders zijn. Sommigen hebben misschien graag een visuele voorstelling in hun hoofd, anderen zachte muziek op de achtergrond. Zoek wat voor jou werkt. Maar weet dat je in theorie niets nodig hebt, wees in het moment, wordt de rust. Ik probeer meer stil te staan bij mezelf en hiervoor de tijd te nemen. Ik vergeet het ook wel hoor, dan lijkt het alsof alles goed gaat. Tot het weer eens botst en ik besef hoe hard ik het gemist en verwaarloosd heb. Ter herinnering hang ik een post it op aan de lichtknop. Elke keer als ik erop druk, herinner ik mezelf aan 'aarding', 'rust', bescherming', 'zorgen voor mezelf', ... Voor diegenen die nog zonder inspiratie zitten, misschien halen jullie uit de volgende meditaties of teksten een idee.
Bron van meditaties en teksten: De Jong, S. & Vons, W. (2012) Mediteren. Met hoofd, hart en handen. Baarn: Forte Uitgevers BV
Dertig spaken komen in de naaf bijeen,
maar het wiel is bruikbaar door de leegte.
Uit klei vormt men het vat,
maar vullen laat het zich door de leegte.
In een huis maakt men ramen en deuren,
maar de leegte maakt het bewoonbaar.
Zo danken wij aan het zijn de mogelijkheid,
en aan het niet-zijn de bruikbaarheid.
Lao Tse
Oefening:
Ga op je rug liggen. Leg je handen met de palmen op de grond, zo ontspannen je schouders makkelijker. Haal in 3 tellen diep adem door je neus en diep in je buik. Blaas je adem dan in 6 tellen uit door je mond. Als je dit 3 minuten doet, voel je hoe de spanning uit je lijf vloeit. Als dit je gemakkelijk afgaat, kun je ook proberen 4 tellen in te ademen en 8 tellen uit te ademen.
Min de stilte in uw wezen,
Min de stilte die bezielt,
Zij die alle stilte vrezen,
Hebben nooit hun hart gelezen,
Hebben nooit geknield.
C.S. Adema Van Scheltema
Stilteplekken waar je terecht kan:
- De grote stilte Atlas van Nederland van Thom Beukel (per provincie stilte oorden opzoeken)
- Het Onthaastpad in Amsterdam (www.onthaastpad.nl)
- Het inspiratiepad op het Drentse landgoed Fredeshiem (pad met teksten die aanzetten tot nadenken) (http://fredeshiem.nl/recreatie/inspiratiepad)
- Stadsverlichting (elke 2e zondag per maand meditatiesessies in huiskamers hij jou in de buurt) (www.stadsverlichting.nu/)
- Stilte.org platforum om stilte uit te breiden binnen samenleving, met bijeenkomsten. (www.stilte.org)
Oefening: Luisteren naar de stilte
Ga op een fijne rustige plek zitten. Maak het jezelf gemakkelijk en doe de volgende luisteroefeningen.
* Luister naar de geluiden buiten. Welke geluiden hoor je, welke herken je, welke niet?
* Luister naar de geluiden om je heen. Welke hoorde je nooit eerder?
* Luister naar geluiden van jezelf: een beweging, een ademhaling, je hart dat klopt, he maag die knort, ...
* Luister naar stemmen in jezelf: gedachten, gevoelens, herinneringen, gewaarwordingen, ...
Als je zo een minuut of 10 hebt zitten luisteren, evalueer dan met jezelf. Wat heb je allemaal gehoord, wat niet? Hoe heb je zitten luisteren, wat kwam er in je op, wat ging er door je heen?
Niet krijgen wat je wenst, is soms het beste wat je kan overkomen.
Dalai Lama
LAAT
Vertraag.
Vertraag.
vertraag je stap.
Stap trager dan je hartslag vraagt.
Verlangzaam.
Verlangzaam.
verlangzaam je verlangen.
En verdwijn met mate.
Neem niet je tijd
En laat de tijd je nemen.
Laat.
Lenard Nolens
Het is belangrijk om een half uur te mediteren,
behalve als je het te druk hebt. dan is een vol uur nodig.
St. Francis de Sales
Een oude Zenmeester en zijn leerling waren aan het wandelen in een uitgestrekt bos. De leerling vroeg zijn meester: "Meester, wat is de weg van Zen?" De meester antwoordde: "Hoor je de vogels? Zie je de zon? Zie, ik verberg niets voor jou!"
Oefening: zinvol wachten
Geen tijd om te mediteren! Onzin! Elk moment, wachtend op een trein, in de file, leent zich ervoor om jezelf te oefenen in aandacht. Hoe drukker de plek, hoe lastiger misschien, maar des te beter voor de oefening. Neem de voor om de tijd die je moet wachten heel bewust vanuit 1 zintuig waar te nemen. Dus, je kijkt, ruikt of luistert alleen maar. Elke keer als er iets tijdens dit kijken, luisteren, ruiken een gedachte door je heen gaat, merk je die op en laat je hem ook weer gaan. Je verlegt je focus opnieuw naar het zintuig dat je had uitgekozen. Wedden dat die trein onverwacht snel voor je neus staat...
woensdag 28 januari 2015
Vrijwilligerswerk op zorgboerderij met ezels
Vandaag ben ik voor de 3e keer naar Kampenhoeve geweest, een zorgboerderij met ezels. Mensen met een beperking (fysiek of metaal) of met moeilijkheden kunnen hier terecht voor therapeutische begeleiding via de ezels. Er wordt individueel gekeken naar de noden van elke persoon en op basis daarvan ga je aan de slag met een ezel. Dit kan zuiver knuffelen of borstelen zijn, maar ook wandelingen, oefeningen met de ezel, enz. Voor ieder wat wils zeg maar.
Ikzelf doe er vrijwilligerswerk. De stallen schoonmaken, de wei schoonmaken, voederen, stro of hooi van de zolder afhalen, ... En ondertussen heb ik natuurlijk ook contact met de ezels. Dat geeft zo'n goed gevoel. Even volop in de natuur, tussen de ezels die je spontaan dag komen zeggen en je nooit veroordelen. Je kunt alles aan een ezel kwijt, hij zal luisteren en en jij kunt knuffelen zoveel je wil. Heerlijke dieren, geen domme. Dat is een enorme misvatting over ezels. Ze zijn bijzonder intelligent en tegelijk hartverwarmend. Want ook al ga ik nog niet lang, Peertje, Victor, Babar, Barok en alle andere ezels (ik oefen de namen nog :p) geven me een gevoel van thuiskomen. En rust. Ik kan voor mezelf de dingen op een rijtje zetten en even tijd nemen voor mezelf. Ik ben dan helemaal onbeschikbaar voor de buitenwereld. Gsm blijft in wagen, laarzen aan en de weide op.
Vandaag waren de ezels redelijk speels, je ziet dan de gekste taferelen. En dan val ik in de slappe lach. Heerlijk dat dit zo spontaan kan, zonder me af te vragen wat anderen van me denken. Het klinkt misschien raar, maar ik doe dit vrijwilligerswerk in eerste plaats voor mezelf. Anders zou er druk op komen en het een verplichting worden. Maar juist om het voor mijn eigen goed voelen en mijn eigen plezier te doen, kan ik er zoveel van genieten en ook zoveel energie voor opbrengen om me er helemaal in te smijten. Eigenlijk is dat de basis van alles he. Je kunt pas voor een ander zorgen als je eerst voor jezelf zorgt. (zie ook mijn vorige blogbericht) Daarom, lieve mensen, investeer ik jezelf! En dan bedoel ik niet, plan je agenda propvol. Nee, houd bewust vrije momenten en laat je verrassen met wat er op je af komt. En plan af en toe bewust ME-time in. Je kunt denken 'ik heb daar geen tijd voor', maar geloof me, het is de investering meer dan waard en ineens heb je alle tijd van de wereld. Want hoe beter jij je voelt, moe minder kleine (en ook grote) dingen je zullen irriteren of hinderen.
Neem gerust een kijkje op de site van Kampenhoeve. Ken je iemand die hierbij gebaat zou zijn? Pascale en de ezels helpen je zeker verder! http://www.kampenhoeve.com/
Ikzelf doe er vrijwilligerswerk. De stallen schoonmaken, de wei schoonmaken, voederen, stro of hooi van de zolder afhalen, ... En ondertussen heb ik natuurlijk ook contact met de ezels. Dat geeft zo'n goed gevoel. Even volop in de natuur, tussen de ezels die je spontaan dag komen zeggen en je nooit veroordelen. Je kunt alles aan een ezel kwijt, hij zal luisteren en en jij kunt knuffelen zoveel je wil. Heerlijke dieren, geen domme. Dat is een enorme misvatting over ezels. Ze zijn bijzonder intelligent en tegelijk hartverwarmend. Want ook al ga ik nog niet lang, Peertje, Victor, Babar, Barok en alle andere ezels (ik oefen de namen nog :p) geven me een gevoel van thuiskomen. En rust. Ik kan voor mezelf de dingen op een rijtje zetten en even tijd nemen voor mezelf. Ik ben dan helemaal onbeschikbaar voor de buitenwereld. Gsm blijft in wagen, laarzen aan en de weide op.
Vandaag waren de ezels redelijk speels, je ziet dan de gekste taferelen. En dan val ik in de slappe lach. Heerlijk dat dit zo spontaan kan, zonder me af te vragen wat anderen van me denken. Het klinkt misschien raar, maar ik doe dit vrijwilligerswerk in eerste plaats voor mezelf. Anders zou er druk op komen en het een verplichting worden. Maar juist om het voor mijn eigen goed voelen en mijn eigen plezier te doen, kan ik er zoveel van genieten en ook zoveel energie voor opbrengen om me er helemaal in te smijten. Eigenlijk is dat de basis van alles he. Je kunt pas voor een ander zorgen als je eerst voor jezelf zorgt. (zie ook mijn vorige blogbericht) Daarom, lieve mensen, investeer ik jezelf! En dan bedoel ik niet, plan je agenda propvol. Nee, houd bewust vrije momenten en laat je verrassen met wat er op je af komt. En plan af en toe bewust ME-time in. Je kunt denken 'ik heb daar geen tijd voor', maar geloof me, het is de investering meer dan waard en ineens heb je alle tijd van de wereld. Want hoe beter jij je voelt, moe minder kleine (en ook grote) dingen je zullen irriteren of hinderen.
Neem gerust een kijkje op de site van Kampenhoeve. Ken je iemand die hierbij gebaat zou zijn? Pascale en de ezels helpen je zeker verder! http://www.kampenhoeve.com/
dinsdag 20 januari 2015
Voor mezelf zorgen
Dit wordt een redelijk persoonlijk stuk. Dus ik ga ook niet helemaal in de kleine details treden. Maar ik wil er toch over schrijven omdat ik denk dat anderen zich erin kunnen herkennen en er moed uit kunnen halen.
Ik ben altijd al een emotioneel ding geweest. Omdat ik zo snel aanvoel hoe iemand in elkaar zit, heb ik mezelf al vanaf kind vaak op afstand gehouden. Ik had weinig vriendjes en werd gepest. Toen mijn vader werd aangereden (gelukkig heeft hij het overleefd) werd het mij te veel. Ik was nog geen 9 jaar toen en mijn moeder stelde voor naar een therapeut te gaan. Ik stemde meteen in. An, in gedachten zie ik de gezellige bruinharige vrouw nog voor mij, was een vrouw die wonderen met me heeft verricht. Het mooie was dat ze op het einde zelf zei: 'Ik heb niets gedaan, ik heb de weg vrijgemaakt. JIJ heb alles gedaan, de muren zijn neergehaald. Ik ben trots op je.' Ik zei vroeger geen 2 woorden. Tegenwoordig, als ik mensen leer kennen, kunnen ze niet geloven dat ik ook stil ben geweest. Ik praat nu honderduit. Maar ... niet vaak rechtstreeks over mezelf. Waardoor velen ervan uitgaan dat ik iemand ben waar alles in orde is.
Zoals eerder gezegd, maakte ik vroeger niet makkelijk vrienden. En ik liet me makkelijk doen. Daar is veel misbruik van gemaakt, waardoor ik met de tijd een 'eerst zien, dan geloven' houding aannam. Maar dit was niet eerlijk tegenover mensen die het wel goed bedoelden. Dus ik ging op zoek naar een andere uitgangsklep. En dat werd tekenen en schrijven. In een vorig blogbericht heb je al tekeningen gezien. En de gedichten over mijn peter en bompa. Maar ik had nooit de tijd genomen om voor mezelf te schrijven. Enkele jaren geleden is dit eruit gekomen na het zoveelste druppeltje dat de emmer deed overlopen en de bergen kritiek die ik kreek die nergens op gebaseerd waren:
Ik ben altijd al een emotioneel ding geweest. Omdat ik zo snel aanvoel hoe iemand in elkaar zit, heb ik mezelf al vanaf kind vaak op afstand gehouden. Ik had weinig vriendjes en werd gepest. Toen mijn vader werd aangereden (gelukkig heeft hij het overleefd) werd het mij te veel. Ik was nog geen 9 jaar toen en mijn moeder stelde voor naar een therapeut te gaan. Ik stemde meteen in. An, in gedachten zie ik de gezellige bruinharige vrouw nog voor mij, was een vrouw die wonderen met me heeft verricht. Het mooie was dat ze op het einde zelf zei: 'Ik heb niets gedaan, ik heb de weg vrijgemaakt. JIJ heb alles gedaan, de muren zijn neergehaald. Ik ben trots op je.' Ik zei vroeger geen 2 woorden. Tegenwoordig, als ik mensen leer kennen, kunnen ze niet geloven dat ik ook stil ben geweest. Ik praat nu honderduit. Maar ... niet vaak rechtstreeks over mezelf. Waardoor velen ervan uitgaan dat ik iemand ben waar alles in orde is.
Zoals eerder gezegd, maakte ik vroeger niet makkelijk vrienden. En ik liet me makkelijk doen. Daar is veel misbruik van gemaakt, waardoor ik met de tijd een 'eerst zien, dan geloven' houding aannam. Maar dit was niet eerlijk tegenover mensen die het wel goed bedoelden. Dus ik ging op zoek naar een andere uitgangsklep. En dat werd tekenen en schrijven. In een vorig blogbericht heb je al tekeningen gezien. En de gedichten over mijn peter en bompa. Maar ik had nooit de tijd genomen om voor mezelf te schrijven. Enkele jaren geleden is dit eruit gekomen na het zoveelste druppeltje dat de emmer deed overlopen en de bergen kritiek die ik kreek die nergens op gebaseerd waren:
Laat me zijn wie ik ben,
veroordeel me niet.
Ik probeer goed te doen,
zie je dat niet?
Laat me zijn wie ik ben,
ik heb respect voor een ander.
Maar denk niet dat ik zomaar
voor een ander verander.
Laat me zijn wie ik ben,
denk niet dat je alles weet.
Je was er niet bij
ondanks je me erna dingen verweet.
Laat me zijn wie ik ben,
iedereen is uniek.
Pas als je om uitleg vraagt,
aanvaard ik je kritiek.
Laat me zijn wie ik ben,
ik denk na over de woorden,
delicaat en voorzichtig,
bestemd voor andere oren.
Laat me zijn wie ik ben,
eerlijk, maar niet arrogant.
Denk niet dat ik me voel
als grootste van 't land.
Laat me zijn wie ik ben,
ga niet tegen de wereld klagen
voordat ik de kans kreeg
mijn handelen te verklaren.
Laat me zijn wie ik ben,
dan luister ik wel.
Maar denk eerst goed na
voor je een oordeel velt.
De ik die zo moeilijk contact maakte, bloeide uit tot een jonge vrouw die durft open te staan voor alles wat op haar pad komt, die een hand uitreikt naar zij die zelf problemen hebben, omdat ik weet hoe hard de wereld kan zijn. Maar daar is ook een keerzijde aan verbonden. Elke kwaliteit kan een valkuil worden, teveel is teveel. Laat me dit even verduidelijken.
Enkele dagen geleden (donderdag geloof ik) was mijn laatste stagedag. Het was een geweldige plek waar ik later (nog een half jaar studeren en dan ervan af, yess!) hoop te kunnen werken. Er waren begeleiders, zoals ik en echte therapeuten (kinesist, osteopaat, lifecoach, ...) In ieder geval, een lifecoach bood een gratis sessie voor de begeleiders als zijn bijdrage tot een sterke werking. Dit werd natuurlijk enorm gewaardeerd en jippiee, ik mocht ook! Daar zat ik dan, nieuwsgierig naar hoe hij werkte. En dan kreeg ik de vraag: 'Waar heb je zoal last van?' 'Oei, daar had ik niet echt over nagedacht. Had ik ergens last van?' Ik antwoordde dat ik graag een beter idee kreeg van zijn werk... 'ah en ik slaap al een tijdje minder goed terwijl ik vroeger echt doorsliep. Ik heb ook al enkele weken het gevoel dat ik ziek ben, maar zonder dat het doorbreekt. Alsof ik maar op 80 % draai.' Ik besefte dat ik ook veel uren zag: 10u10, 11u11, 20u20, ... Dus ik wist dat ze van bovenaf me probeerden te bereiken, maar deze keer kon ik echt niet plaatsen waarom.
De therapeut gaf aan dat hij me eerst ging helpen aarden en dan mijn aura energetisch ging aftoetsen en aanvoelen waar het mis ging. Hij heeft tegelijk ook even gekuist (energie van een ander terug sturen en mijn eigen energie die bij een ander zit laten terugkomen). Ik liet alles rustig gebeuren en dan begon hij te spreken:
'Je bent veeeel te empathisch.' BAM, recht in mijn gezicht, maar goed dat dat deed! Ik had er nooit bij stil gestaan, ik ging ervan uit geen problemen te hebben. Maar dit bedoel ik dus met 'teveel is teveel'. Hij ging verder met zijn uitleg:
'Je neemt alles van iedereen over. Je laat je letterlijk platwalsen en denkt nog 'ocharme' voor de andere vanwege zijn probleem. Je bent evenveel waard als een ander! Je bent uit hetzelfde licht, uit dezelfde energie van de kosmos geboren. En je kunt mensen pas helpen als je voor jezelf zorgt. Wees egoïstischer, op energetisch niveau. Deze energie is van mij en daar komt niemand aan. Je bent geen deurmat he, daarvoor zijn vloermatten uitgevonden. Je kunt de problemen van een ander niet oplossen, dat moeten ze zelf doen. Je doet er niemand plezier mee alles over te nemen. Jezelf niet en de andere ook niet. Want de andere is er vanaf en denkt 'jippie', maar het probleem bestaat nog en hij heeft niets geleerd. En jij kan het niet voor een ander oplossen. Leer ze het zelf op te lossen. Wees een spiegel, reflecteer. Als ze met hun problemen komen, zeg je 'ah, dit is nu je probleem, wat ga je eraan doen?' Kaats het probleem terug. De negatieve neerwaartse spiraal van jouw energie zal weer opwaarts gaan en zo groot worden. Je hebt niemand nodig. Je zult nieuwe mensen tegenkomen die op hetzelfde energetisch niveau draaien als jouw energie terug sterk genoeg is. En als die terug sterk is, ga je ook anderen kunnen helpen het zelf op te lossen, dan kun je het aan er moeite in te steken. Maar nu niet, je wordt leeggezogen.'
Ik ben beginnen huilen. Het klopte eigenlijk allemaal wel. Ik weet dat ik de ander moet leren het zelf te doen, maar als ik merk dat het niet meteen komt, lukt het me niet om niks te doen. De therapeut gaf aan meer tijd voor mezelf in te plannen en mantra's te luisteren. Dus nu ben ik al enkele dagen cd's aan het plat draaien van Deva Premal en ik ga vandaag naar de zorgboerderij, naar de ezels. Ik slaap al iets beter, maar het zal nog zijn tijd nodig hebben. Vooral om te leren vragen te stellen die de ander aan het denken zet ipv antwoorden op een serveerblad. Ik heb dit niet allemaal hier beschreven om weer misbruik van me te laten maken, ik weet dat dit misschien niet het slimste was. Maar is weet ook dat er genoeg mensen zijn die dezelfde problemen ervaren: altijd ja knikken, altijd voor iedereen springen en op het einde weet je zelf niet meer waar je staat. Dus aan al die mensen: houd de moed erin en durf je grenzen aan te geven. Durf de andere zijn probleem terug te kaatsen en hem zelf tot inzichten te brengen. Of zoals het eenvoudige voorbeeld (slechts oppervlakkig 'probleem')van de therapeut: Als iemand bij je komt en vraagt of hij een rode of een groene Porche moet kopen en jij weet dat hij pas gescheiden is en in een dip zit. Dan antwoord je geen kleur, je vraagt hem waarom hij een Porche wil kopen. Dan komt misschien het besef dat hij dat eigenlijk niet nodig heeft en koopt hij een Ford vanuit zijn eigen keuze. Of: Als ik ruzie heb met mijn vrouw, ga ik jou toch ook niet laten bellen om het goed te maken.
Ik weet van mezelf dat dit nog geen automatisme is, maar ik begin de valkuil te herkennen wanneer ze op me af komt. En op het einde van elke dag maak ik een minuutje tijd vrij en zeg heel bewust: 'De energie die ik heb opgenomen en die niet van mij is, stuur ik terug naar zijn rechtmatige eigenaar. Ik kan het probleem van een ander niet oplossen. De energie die een ander van mij heeft opgenomen, vraag ik om te worden terug gestuurd. Ik moet mijn eigen problemen oplossen en dat gaat me lukken ook. Ik heb vertrouwen in mijn eigen krachten en talenten.'
Een dag later (na te therapie), na al deze goede voornemens, trek ik volgende spreukenkaart: 'Ik ben niet verantwoordelijk voor de boosheid en het verdriet van een ander.' En toen wist ik dat ze daarboven een oogje in het zeil gingen houden, waarom ik zoveel uren zag en dat ik best vaker om steun mag vragen als ze zoveel moeite doen me te bereiken.
woensdag 14 januari 2015
Bijzondere dierenvrienschappen
Ik denk dat iedereen er wel voorbeelden van kent: 2 diersoorten waarvan je dacht ze nooit samen te zien die de beste maatjes zijn. Ik herinner me verhalen van een hond met een biggetje, een kat met eendenkuikens, een leeuw met een hert, een aap met een kitten, ... het zijn allemaal prachtige voorbeelden van vriendschap. Want dieren bezitten een gave waar zelfs sommige mensen niet in slagen: onvoorwaardelijk liefde geven. Een dier veroordeelt alleen je gedrag. Ben je goed voor hem, dan mag hij je. Ben je slecht voor het dier, zal er geen (sterke) band zijn en houdt hij afstand. En zelfs nog gebeurt het dan soms dat dieren onvoorwaardelijk achter het baasje blijven staan dat hun tot op het bot heeft gebroken, al dan niet bewust of onbewust. Dieren gaan je niet veroordelen om je uiterlijk, het maakt hun niet uit. Crue gezegd, ze willen alleen niet opgegeten worden. Als dat gevaar niet tot uiting komt, kunnen ze eigenlijk met verschillende andere dieren om. Dat maakt ook dat de banden tussen dieren zo sterk kunnen zijn. Ik denk nu aan de vriendschap tussen een ezel en een geit. Het geitje was zo verdrietig toen ze gescheiden werden dat het dagenlang niet at. Pas toen de ezel terug was, leefde het dier weer helemaal op.
http://www.hln.be/hln/nl/17541/Het-leukste-van-het-web/article/detail/1900244/2014/05/27/Ontroerend-geit-weigert-te-eten-tot-vriendje-terugkomt.dhtml
Mijn eigen dwergkonijn heeft zich trouwens in het groepje aangesloten. Hij heeft een groot buitenhok dat uitzicht biedt over de hele tuin. Hij is altijd een gevoelig ventje geweest, 10 keer nadenken en dan soms nog niets doen. Hij liet niet makkelijk iemand toe, daarvoor moest hij 100 procent op zijn gemak zijn. En geloof me, daarvoor was veel nodig. Maar enkele maanden geleden merkte ik op dat het eten dat hij altijd uit zijn eetbak gooide (hij haalde zijn favoriete brokken eruit) telkens verdwenen. In het begin dacht ik dat hij misschien minder kieskeurig was geworden of meer eetlust had gekregen. Tot ik op een dag het hok open deed en er niet 1 maar 2 paar oogjes naar me staarden. Ik weet niet wie het hardst was geschrokken, de muis of ik. Het arme ding schoot vliegensvlug weg naar de bodem om zich te verstoppen, glipte het hok uit en rende de struiken in. Het meest verrassende was nog was With (mijn konijn) zijn reactie. Hij bleef maar met oren omhoog staren naar de plek waar de muis naartoe was gevlucht. En die blik... alsof hij ze zou terugroepen als hij kon praten. Dus ben ik rustig beginnen praten dat het leek dat hij het erg vond dat ze weg was, of dit het verdwenen eten verklaarde en ik vroeg me af hoe lang die muis al kwam.
Daarna heeft het een tijdje geduurd voor de muis terug kwam. Waarschijnlijk moest ze over haar schrik heen komen. Maar ik betrapte het kleine ding steeds vaker in het hok en With leek er helemaal geen problemen mee te hebben. Er ging toen eerlijk toegegeven van alles door me heen: ik gunde hem een maatje, maar wat als ze kwam nesten? En ik weet niet waar die muis heeft gezeten, zal With niet ziek worden, enz. Ik vroeg de engelen even om antwoord en het bleek een mannetje te zijn. De zij in mijn hoofd werd dus een hij. Nesten zou hij dus al niet, maar hij leek er wel graag te komen. Ik besloot het een kans te geven, deed een babbeltje met With om uit te leggen dat ik hem zijn maatje/huisdier (haha :p ) gunde, maar dat ik gewoon wou weten als er iets scheelde. Ik wilde niet dat hij de dupe werd van de bezoeken van het veldmuisje. Maar het muisje leek niet veel te eten en With die anders zo snel iets heeft, werd niet ziek. Ik heb de knul dan ook maar een naam gegeven, Brave. Leek me wel toepasselijk. Ondertussen hoor/zie ik hem bijna elke dag en With kijkt me niet meer zo onderzoekend aan om te zien wat ik met ZIJN muis ga doen :) Hij weet dat Brave mag langskomen.
Vanavond zat de kleine deugeniet er weer. (Mijn moeder durft trouwens al enkele maanden niet meer With dag gaan te zeggen, uit schrik dat Brave er ook zit hihi) Brave kroop dieper in het stro van het hok toen hij me opmerkte. Het blijft immers een wilde veldmuis, maar ik merk dat hij rustiger is omdat ik hem in al die tijd nooit heb proberen weg te jagen of pijn te doen. Ik heb met hem ook een 'telepathisch babbeltje' gedaan en enkele afspraken gemaakt. In ieder geval, ik had witloof in fijne sprieten gesneden (Mijn konijn heeft geen voortanden. Ze zijn getrokken omdat ze vanaf geboorte al verkeerd groeiden tot tegen zijn gehemelte. Hij eet dus met zijn zijtanden en kan moeilijk grote stukken groente vastpakken.) Ik stak een sprietje in het holletje waarin Brave was verdwenen en begon With te knuffelen en sprietje voor sprietje voeren. Hij profiteert ervan zolang ik niet terug naar binnen ben :p Ik had niet gemerkt dat Brave tot bij With was gekropen tot With een sprietje liet vallen. Toen ik het wilde pakken, schoot Brave terug weg naar zijn holletje. 'Ooh, Brave, ik had niet gezien dat je terug was gekomen.' En dan zag ik dat het sprietje aan zijn holletje was opgegeten. Blijkbaar was hij komen gluren toen hij de witloof had ontdekt. 'Hier jongen, nog eentje.' en ik stak een nieuwe bij de opening. Er zullen er zijn die me nu zot verklaren, maar ik ben na enkele maanden gewoon dat ik nu 2 jongens heb in het hok buiten :)
Misschien hebben jullie zelf verhalen van bijzondere dierenvriendschappen. Laat maar zeker in een reactie achter! En knuffel ze nog wat vaker, ze verdienen het. want ze houden van ons, onvoorwaardelijk!
http://www.hln.be/hln/nl/17541/Het-leukste-van-het-web/article/detail/1900244/2014/05/27/Ontroerend-geit-weigert-te-eten-tot-vriendje-terugkomt.dhtml
Mijn eigen dwergkonijn heeft zich trouwens in het groepje aangesloten. Hij heeft een groot buitenhok dat uitzicht biedt over de hele tuin. Hij is altijd een gevoelig ventje geweest, 10 keer nadenken en dan soms nog niets doen. Hij liet niet makkelijk iemand toe, daarvoor moest hij 100 procent op zijn gemak zijn. En geloof me, daarvoor was veel nodig. Maar enkele maanden geleden merkte ik op dat het eten dat hij altijd uit zijn eetbak gooide (hij haalde zijn favoriete brokken eruit) telkens verdwenen. In het begin dacht ik dat hij misschien minder kieskeurig was geworden of meer eetlust had gekregen. Tot ik op een dag het hok open deed en er niet 1 maar 2 paar oogjes naar me staarden. Ik weet niet wie het hardst was geschrokken, de muis of ik. Het arme ding schoot vliegensvlug weg naar de bodem om zich te verstoppen, glipte het hok uit en rende de struiken in. Het meest verrassende was nog was With (mijn konijn) zijn reactie. Hij bleef maar met oren omhoog staren naar de plek waar de muis naartoe was gevlucht. En die blik... alsof hij ze zou terugroepen als hij kon praten. Dus ben ik rustig beginnen praten dat het leek dat hij het erg vond dat ze weg was, of dit het verdwenen eten verklaarde en ik vroeg me af hoe lang die muis al kwam.
Daarna heeft het een tijdje geduurd voor de muis terug kwam. Waarschijnlijk moest ze over haar schrik heen komen. Maar ik betrapte het kleine ding steeds vaker in het hok en With leek er helemaal geen problemen mee te hebben. Er ging toen eerlijk toegegeven van alles door me heen: ik gunde hem een maatje, maar wat als ze kwam nesten? En ik weet niet waar die muis heeft gezeten, zal With niet ziek worden, enz. Ik vroeg de engelen even om antwoord en het bleek een mannetje te zijn. De zij in mijn hoofd werd dus een hij. Nesten zou hij dus al niet, maar hij leek er wel graag te komen. Ik besloot het een kans te geven, deed een babbeltje met With om uit te leggen dat ik hem zijn maatje/huisdier (haha :p ) gunde, maar dat ik gewoon wou weten als er iets scheelde. Ik wilde niet dat hij de dupe werd van de bezoeken van het veldmuisje. Maar het muisje leek niet veel te eten en With die anders zo snel iets heeft, werd niet ziek. Ik heb de knul dan ook maar een naam gegeven, Brave. Leek me wel toepasselijk. Ondertussen hoor/zie ik hem bijna elke dag en With kijkt me niet meer zo onderzoekend aan om te zien wat ik met ZIJN muis ga doen :) Hij weet dat Brave mag langskomen.
Vanavond zat de kleine deugeniet er weer. (Mijn moeder durft trouwens al enkele maanden niet meer With dag gaan te zeggen, uit schrik dat Brave er ook zit hihi) Brave kroop dieper in het stro van het hok toen hij me opmerkte. Het blijft immers een wilde veldmuis, maar ik merk dat hij rustiger is omdat ik hem in al die tijd nooit heb proberen weg te jagen of pijn te doen. Ik heb met hem ook een 'telepathisch babbeltje' gedaan en enkele afspraken gemaakt. In ieder geval, ik had witloof in fijne sprieten gesneden (Mijn konijn heeft geen voortanden. Ze zijn getrokken omdat ze vanaf geboorte al verkeerd groeiden tot tegen zijn gehemelte. Hij eet dus met zijn zijtanden en kan moeilijk grote stukken groente vastpakken.) Ik stak een sprietje in het holletje waarin Brave was verdwenen en begon With te knuffelen en sprietje voor sprietje voeren. Hij profiteert ervan zolang ik niet terug naar binnen ben :p Ik had niet gemerkt dat Brave tot bij With was gekropen tot With een sprietje liet vallen. Toen ik het wilde pakken, schoot Brave terug weg naar zijn holletje. 'Ooh, Brave, ik had niet gezien dat je terug was gekomen.' En dan zag ik dat het sprietje aan zijn holletje was opgegeten. Blijkbaar was hij komen gluren toen hij de witloof had ontdekt. 'Hier jongen, nog eentje.' en ik stak een nieuwe bij de opening. Er zullen er zijn die me nu zot verklaren, maar ik ben na enkele maanden gewoon dat ik nu 2 jongens heb in het hok buiten :)
Misschien hebben jullie zelf verhalen van bijzondere dierenvriendschappen. Laat maar zeker in een reactie achter! En knuffel ze nog wat vaker, ze verdienen het. want ze houden van ons, onvoorwaardelijk!
woensdag 7 januari 2015
Op zoek naar menselijkheid...
In het vorige blogbericht had ik het al aangehaald, tegenwoordig komen veel schokkende dingen in het nieuws. Dat is natuurlijk altijd wel al geweest, maar ik merk toch de verschillen op. Zo duiken zaken op waarbij iedereen vraagtekens heeft. Denk maar aan de neergestorte vliegtuigen het voorbije jaar. Maar ik lees ook heel veel berichten waarbij allerlei zaken aan het daglicht komen die tot lang verborgen waren gehouden of die niet langer getolereerd worden. De mensheid wordt geconfronteerd met alle fouten uit het verleden, bedoelt om aan te geven dat het zo niet verder kan en zeker nooit meer zo diep mag vallen. Pas wanneer de foto's en zuivere feiten onder onze neus worden gedrukt, is de 'ver van mijn bed schow' tot niet iets minder ver.
Enkele extreme linken ter verduidelijking met wat ik bedoel:
These 15 Sinister Things That The Nazi’s Did During Their Reign Will Give You Shivers!
Insane Asylums Of The Past Were Shocking, Horrifying & Brutal! They Will Give You Nightmares!
The UNSPEAKABLE HELL Of North Korean Concentration Camps! Shocking Cruelty!!
Bij macht komt verantwoordelijkheid. Velen zullen de mens als superieur dier zijn. Of het boven een dier beschouwen. Maar toch... onlangs las ik een passende quote: Je bent het resultaat van duizenden jaren evolutie. Gedraag je ernaar!
En ik lees ook veel manga's (japanse strips). Nu zul je denken, wat heeft dat ermee te maken? Maar ik denk terug aan een uitspraak van dokter Shinnou in de manga reeks 'Naruto'. Hij zei het volgende: “People are weak. They have nog fangs or claws. Al they can do is cry. And yet, how was it that this world came in to the possession of humans? That’s because among all living things they are the cruelest!”
(vertaling: Mensen zijn zwak. Ze hebben geen giftanden of klauwen. Het enige wat ze doen is wenen. En toch, hoe komt het dat deze wereld in het bezit van de mensen kwam? Dat is omdat van alle levende wezens de mens het wreedst is.)
De mensheid is wreed genoeg geweest. Ik kan me niet inbeelden dat iemand de voorgaande linken compleet apathisch heeft gelezen of bekeken. Ik wil nu zeker niet een beschuldigende vinger naar de halve mensheid wijzen. En neen, ik wil niet zeggen dat er niets meer goed in de wereld gebeurd, want elke dag zijn overal ter wereld mensen in de weer om zovelen anderen, mens en dier, te beschermen. Wat is bedoel is: wat onze voorouders hebben gedaan, was niet onze verantwoordelijkheid. Maar wat we nu doen of net niet doen, wél! Velen zullen wel denken 'ocharme' en 'hoe kan iemand zo slecht zijn?!', maar daarmee is het niet opgelost. En ja, het is niet eenvoudig om te helpen, maar je moet het ook niet te ver gaan zoeken. Heb aandacht voor wat er mis gaat in de wereld en helpen met kleine dingen kan al een hele stap zijn. Want als iedereen een boterham geeft aan een bedelaar, een ziek diertje van straat haalt en een nieuwe thuis zoekt of een dagje vrijwilligerswerk gaat doen, zou de wereld er meteen een stuk mooier uitzien.
Enkele extreme linken ter verduidelijking met wat ik bedoel:
These 15 Sinister Things That The Nazi’s Did During Their Reign Will Give You Shivers!
Insane Asylums Of The Past Were Shocking, Horrifying & Brutal! They Will Give You Nightmares!
The UNSPEAKABLE HELL Of North Korean Concentration Camps! Shocking Cruelty!!
Bij macht komt verantwoordelijkheid. Velen zullen de mens als superieur dier zijn. Of het boven een dier beschouwen. Maar toch... onlangs las ik een passende quote: Je bent het resultaat van duizenden jaren evolutie. Gedraag je ernaar!
En ik lees ook veel manga's (japanse strips). Nu zul je denken, wat heeft dat ermee te maken? Maar ik denk terug aan een uitspraak van dokter Shinnou in de manga reeks 'Naruto'. Hij zei het volgende: “People are weak. They have nog fangs or claws. Al they can do is cry. And yet, how was it that this world came in to the possession of humans? That’s because among all living things they are the cruelest!”
(vertaling: Mensen zijn zwak. Ze hebben geen giftanden of klauwen. Het enige wat ze doen is wenen. En toch, hoe komt het dat deze wereld in het bezit van de mensen kwam? Dat is omdat van alle levende wezens de mens het wreedst is.)
De mensheid is wreed genoeg geweest. Ik kan me niet inbeelden dat iemand de voorgaande linken compleet apathisch heeft gelezen of bekeken. Ik wil nu zeker niet een beschuldigende vinger naar de halve mensheid wijzen. En neen, ik wil niet zeggen dat er niets meer goed in de wereld gebeurd, want elke dag zijn overal ter wereld mensen in de weer om zovelen anderen, mens en dier, te beschermen. Wat is bedoel is: wat onze voorouders hebben gedaan, was niet onze verantwoordelijkheid. Maar wat we nu doen of net niet doen, wél! Velen zullen wel denken 'ocharme' en 'hoe kan iemand zo slecht zijn?!', maar daarmee is het niet opgelost. En ja, het is niet eenvoudig om te helpen, maar je moet het ook niet te ver gaan zoeken. Heb aandacht voor wat er mis gaat in de wereld en helpen met kleine dingen kan al een hele stap zijn. Want als iedereen een boterham geeft aan een bedelaar, een ziek diertje van straat haalt en een nieuwe thuis zoekt of een dagje vrijwilligerswerk gaat doen, zou de wereld er meteen een stuk mooier uitzien.
donderdag 1 januari 2015
Nieuwjaar 2015
Ten eerste, iedereen een gelukkig Nieuwjaar gewenst! Ik hoop dat jullie oudjaar goed hebben kunnen vieren en het nieuwe jaar vol dromen en goede moed zijn begonnen. Via verschillende wegen (tijdschriften, medium, eigen kaartleggingen, ...) lijkt 2015 een jaar van 'vinden' te worden. Het afgelopen jaar 2014 was een jaar van zoeken, de meesten zullen dit wel herkennen. Op zoek naar wat je eigenlijk wil met je leven, waar je wil komen in je job, de relatie waar je van droomde,... Waarschijnlijk hebben jullie, net als ik, in die zoektocht wel een paar blunders gemaakt of momenten gekend waarop je je afvroeg 'wat nu?'
2015 wordt een jaar waarop je de kans krijgt hierop antwoorden te vinden. Veel dingen zullen op zijn plaats lijken te vallen, vraagstukken worden beantwoord en er komen nieuwe dingen op ons pad die ons kunnen leiden naar de verwachtingen waar we al zo lang op hoopten. Hier hoeven we ons niet altijd bewust van te zijn. Laat het jaar op je afkomen, natuurlijk zonder in een hoekje stil te gaan zitten. Beleef het, doe dingen die je al zolang hebt uitgesteld, wie weet welke geweldige ervaring het met zich meebrengt. En heb vertrouwen dat je zult begeleidt worden naar de plaatsen en mensen waar jij baat bij hebt. Dit kan op een heel aangename manier verlopen of in de vorm van een les. Wees er echter gerust in dat veel op positieve manieren zal verlopen, als je hiervoor open staat. Het vinden staat immers voor het vinden wat datgene/diegene(n) die jou gelukkig maken, voldoening geven.
De energie in de kosmos is bezig een geweldige transformatie te ondergaan. Misschien hebben sommigen het al wel opgemerkt, al dan niet bewust. Bijvoorbeeld via de berichten in het nieuws, ze worden anders. Extreem negatief of net heel positief. Mensen beginnen te veranderen, beginnen te beseffen wat er werkelijk belangrijk is. Dit brengt de 'botsingen' met zich mee. Deze botsingen ontstaan omdat een gedachteverandering niet echt geleidelijk gebeurd in dit geval. Je vind iets erg of het kan je niet schelen. Het 'wakker worden' maakt dat velen ineens een besef krijgen dat het zo niet verder kan en er iets aan willen doen. Toch kan verandering beangstigend zijn waardoor er verzet komt in de hoop dat we bij het vertrouwde kunnen blijven. Maar het vertrouwde werkt niet, we zijn er toch nu toe niet echt gelukkig van geworden he? Als je ziet hoe de wereld er nu aan toe is. En dan zie je de hoopvolle tekens van overgang. Solidariteit steekt op verschillende plaatsen in de gemeenschappen op. Geefmarkten waar je gratis spullen naartoe brengt en kunt ophalen, zijn voor het eerst zichtbaar in enkele steden. Kleine initiatieven om mensen te steunen die het moeilijk hebben, de gemeenschappelijke rouw wanneer een jonge vermiste tiener dood is terug gevonden, ... de empathie is aan het stijgen. En dat is een prachtig gegeven. Die empathie en solidariteit zullen 2015 dragen en tot een prachtig jaar maken. Daar ben ik van overtuigd. Draag jij het mee?
2015 wordt een jaar waarop je de kans krijgt hierop antwoorden te vinden. Veel dingen zullen op zijn plaats lijken te vallen, vraagstukken worden beantwoord en er komen nieuwe dingen op ons pad die ons kunnen leiden naar de verwachtingen waar we al zo lang op hoopten. Hier hoeven we ons niet altijd bewust van te zijn. Laat het jaar op je afkomen, natuurlijk zonder in een hoekje stil te gaan zitten. Beleef het, doe dingen die je al zolang hebt uitgesteld, wie weet welke geweldige ervaring het met zich meebrengt. En heb vertrouwen dat je zult begeleidt worden naar de plaatsen en mensen waar jij baat bij hebt. Dit kan op een heel aangename manier verlopen of in de vorm van een les. Wees er echter gerust in dat veel op positieve manieren zal verlopen, als je hiervoor open staat. Het vinden staat immers voor het vinden wat datgene/diegene(n) die jou gelukkig maken, voldoening geven.
De energie in de kosmos is bezig een geweldige transformatie te ondergaan. Misschien hebben sommigen het al wel opgemerkt, al dan niet bewust. Bijvoorbeeld via de berichten in het nieuws, ze worden anders. Extreem negatief of net heel positief. Mensen beginnen te veranderen, beginnen te beseffen wat er werkelijk belangrijk is. Dit brengt de 'botsingen' met zich mee. Deze botsingen ontstaan omdat een gedachteverandering niet echt geleidelijk gebeurd in dit geval. Je vind iets erg of het kan je niet schelen. Het 'wakker worden' maakt dat velen ineens een besef krijgen dat het zo niet verder kan en er iets aan willen doen. Toch kan verandering beangstigend zijn waardoor er verzet komt in de hoop dat we bij het vertrouwde kunnen blijven. Maar het vertrouwde werkt niet, we zijn er toch nu toe niet echt gelukkig van geworden he? Als je ziet hoe de wereld er nu aan toe is. En dan zie je de hoopvolle tekens van overgang. Solidariteit steekt op verschillende plaatsen in de gemeenschappen op. Geefmarkten waar je gratis spullen naartoe brengt en kunt ophalen, zijn voor het eerst zichtbaar in enkele steden. Kleine initiatieven om mensen te steunen die het moeilijk hebben, de gemeenschappelijke rouw wanneer een jonge vermiste tiener dood is terug gevonden, ... de empathie is aan het stijgen. En dat is een prachtig gegeven. Die empathie en solidariteit zullen 2015 dragen en tot een prachtig jaar maken. Daar ben ik van overtuigd. Draag jij het mee?
Abonneren op:
Posts (Atom)