En toch kijk ik ernaar uit iedereen weer te zien. Het is niet zo lang geleden, wij vieren elke maand wel iets met de hele familie. En net dat maakt het zo fijn, onze familie is hecht, we komen vaak samen. En met kerstmis is er net dat beetje meer. Iedereen haalt verhalen naar boven die wat schaamrood en gelach opwekken, maar aan het einde van de dag is iedereen voldaan. In gevoel van warmte en in eten (aangezien het lijkt alsof hier voor de buren mee wordt gekookt, want god, er moet zeker genoeg zijn!)
Ik heb al langs mijn neus weg laten vallen om de kaarten terug boven te halen met mijn neven en nichten. Iedereen was meteen enthousiast. Het is alweer enkele jaren geleden dat dit is gebeurd. Onze grootvader heeft ons allemaal leren kaarten (wiezen, presidenten, ...) en het werd vroeger vaak gedaan. Maar dan kwamen de liefjes erbij en dan dacht iedereen er minder aan. Misschien om niet onbeleefd te zijn of omdat we niet wisten wat ze ervan zouden vinden? Ondertussen is dit het 2e kerstfeest zonder mijn grootvader. Dat zal er ook wel mee te maken hebben. We spreken wel vaak over hem en we steunen elkaar. Maar kaarten zal altijd iets blijven dat ons met hem verbindt. Iets wat hij ons heeft nagelaten. Het klinkt banaal, maar het zijn de herinneringen eraan die het zo waardevol maken. Ik herinner me mijn bompa die me wiezen uitlegde en ik zou voor de eerste keer meespelen. Iedereen paste in het spel, maar ik wou alleen proberen te winnen. Wist ik veel dat dit moeilijk was? En toch won ik! De blik en de complimentjes van mijn bompa waren toen meer waard dan elk kerstcadeau ooit. Er zal wel mee geluk in het spel hebben gespeeld, maar de herinnering was echt.
Wanneer iedereen straks rond de kersttafel zit, en dan bedoel ik ook onze dierbaren hierboven, dan voel ik de verbondenheid sterker dan ooit. En ik wens dat iedereen die voelt met zijn dierbaren, vrienden, familie, diegenen die we op het einde van het jaar willen zeggen 'bedankt dat je mee deel uitmaakte van een geweldig jaar!'.
Sommigen zullen als stilaan nieuwe voornemens beginnen opstellen tegen Nieuwjaar. Daar doe ik nooit aan mee. Vaak zijn het dan dingen die we al zolang willen bereiken, maar er nog niet van gekomen zijn. En dan hopen we dat we net nu dat duwtje extra krijgen. Ik wens gewoon dat ik gelukkig ga zijn. Niet zonder problemen (realistisch blijven! wens gewoon dat je ze zult aankunnen), maar dat ik een jaar tegemoet kan gaan waar ik in zal leren, groeien, lachen, omhelzen en kostbare herinneringen zal maken. Maar daarvoor hebben we nog een weekje tijd. Zak vanavond maar achterover en geniet van de kerstsfeer. Het is het absoluut waard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten