Bij de meesten gaan er misschien wel een belletje rinkelen bij de naam James Van Praagh. Hij is een medium dat over de hele wereld demonstraties en workshops over spiritualiteit en communicatie met geesten geeft. En hij schrijft er ook boeken over. Al kan je over de man zelf ondertussen ook meer dan 1 boek schijven :)
Het eerste boek dat ik van hem had gelezen, was 'Verdriet en verlies geheeld'. Vanwege het plotse overlijden van mijn peter. Ik heb heel diep gezeten en was eerst een wrak. En dan was ik razend, waarom moest uitgerekend hij vertrekken? Lopen er niet genoeg eikels rond die ze eerst konden halen? Blijkbaar waren deze gevoelens allemaal normaal. Ik ben door het hele proces gegaan en het boek heeft me geholpen alles een plaats te geven.
Ondertussen was ik getriggerd. Ik was James zijn boeken beginnen lezen omdat mijn peter ze ook had gekocht. Ik begon de andere boeken te zoeken. 'Leven tussen geesten' volgde. Ondertussen is ook 'Onafgewerkte zaken' uitgelezen en 'Opgroeien in de hemel' ligt al klaar op mijn nachtkastje.
Ik lees zijn boeken graag, omdat ze zo begrijpbaar zijn geschreven. Ik denk dat iedereen er zich wel kan in herkennen. De rode lijn blijft de onvoorwaardelijke liefde in het universum die bij jezelf moet beginnen. En wat je voor anderen kan betekenen vanuit deze liefde. Bovendien worden pijn, woede, fouten die we maken niet vies bekeken, maar aangehaald als zaken die ons iets bijleren en waar ze sterker zullen uitkomen. En dat onze ware kracht in ons voor het grijpen ligt, we hoeven alleen het deurtje te openen.
2 citaten uit 'Onafgewerkte zaken':
(p.239) "Het maakt niet uit wat anderen van je denken als je je levensdoel vervult. Als je je bezighoudt met wat andere mensen denken of zeggen, geef je je kracht weg, en dat is een zekere manier om een onvervuld leven te leiden. je moet niet proberen om als anderen te zijn. Wees oorspronkelijk. Spreek anders, doe anders en werk anders. Zonder bezieling mis je moed en energie. Herinner je je het kind dat je ooit was? Voordat je werd uitgescholden of de mond werd gesnoerd en werd gezegd je koest te houden, was er dat prachtige kind vol verbeeldingskracht en verwondering. Je had het gevoel dat je alles kon doen en zijn. Dat kind is de essentie van wie je bent. Dat wonder is nog steeds binnen in je. Het is je onbeperkte spirituele kracht."
(p.160) "Een vriend van me vertelde me ooit een parabel die goed omschrijft hoe hebzucht en zelfzuchtige overtuigingen over geld de ontwikkeling van onze ziel kunnen blokkeren. Ik vertel dit verhaal in al mijn workshops en zal het graag met je delen: Een miljardair overlijdt en gaat naar de hemel. Petrus staat klaar bij de hemelpoort om hem te begroeten en rond te leiden. Terwijl hij met Petrus door de hemelse omgeving wandelt, staat de miljardair paf van de hemelse schoonheid en perfectie. De tuinen zijn onberispelijk onderhouden en voorzien van elke denkbare exotische plant. Grote landhuizen liggen esthetisch over de tuinen verspreid. De schoonheid en majesteit van de hemel bewegen de man praktisch tot tranen. De kleuren om hem heel zijn gewoon ongelofelijk. De man wendt zich tot Petrus en vraagt: 'Waar is mijn huis?' Petrus antwoordt: 'Een eindje verderop.' Ze lopen een trap af. Plotseling ziet de man dat de omgeving begint te veranderen. De landhuizen zijn niet langer landhuizen. Het zijn landhuisjes. De tuinen zijn dun gezaaid. De kleuren zijn doods en dof. 'Waar is mijn huis?' vraagt de man met enige agitatie. 'Nog een paar stappen,' antwoordt Petrus. Ze lopen nog wat trappen af en slaan af. Inmiddels is de atmosfeer volledig veranderd. De huizen zijn praktisch krotten; de kleuren zijn grijs en bruin geworden; het pad is modderig en de rijke flora is verdwenen. Verbaasd over de verandering pakt de man Petrus' arm. 'Wacht eens even. Mijn huis kan hier niet zijn. U moet een verkeerde afslag hebben genomen.' 'Nee. Dit is juist,' antwoordt Petrus. Ze lopen een stukje verder en uiteindelijk blijft Petrus staan. Hij wijst naar een kleine hut, die amper overeind blijft staan. Er zijn geen planten, geen kleuren, geen schoonheid. In feite is het er zo schemerig dat de man nauwelijks iets kan zien. De man richt zich tot Petrus en zegt: 'U weet duidelijk niet wie ik ben. Dit kan mijn huis niet zijn. Op aarde had ik een groot fortuin. Ik bezat tien huizen en had honderden bedienden. Ik kon kopen wat ik maar wilde. Dit moet een vergissing zijn.' Inmiddels staat de man te blazen en puffen van verontwaardiging. 'Tot wie kan ik me wenden?' Petrus kijkt de man in ogen en zegt: 'Het is geen vergissing. We konden alleen bouwen met het materiaal dat je ons toezond!"
Link naar de site van James van praagh
Geen opmerkingen:
Een reactie posten