Vóór mijn huidige opleiding heb ik gestudeerd voor kleuterjuf. Dat was altijd mijn droom geweest. Maar in de praktijk was het toch heel anders waardoor ik later van richting ben veranderd. Het grote aantal kinderen en alle eindtermen maakten dat ik het gevoel kreeg kleuters te moeten drillen ipv bijleren. Waarom is de druk zo hoog? Waarom worden de verwachtingen elke keer zwaarder? Het lijkt erop dat kinderen tegenwoordig vanaf de kleuterklas al klaargestoomd worden om hun naam te kunnen schrijven, de cijfers te herkennen en tellen, werkblaadjes maken met hopen, enz. In het eerste leerjaar moeten ze al een heel pakketje hebben om mee te kunnen. En dan denk ik, 'Hemel, het begint pas! Wat doe je ze aan? Ze zijn schoolmoe tegen het middelbaar!' Ik herinner me ook nog dat ik een cursus ben gaan volgen voor expressie en toneelspelen. Puur om beter voor de klas te kunnen staan.
Dit is trouwens de link voor meer over de 3daagse: http://www.cambiarte.be/P/coaching%20voor%20studenten.php
Dat was wel een leuke ervaring. Alles gebeurde zo spontaan en ik heb echt gouden tips meegekregen. Met het kleine groepje dat we waren ontstonden snel goede banden waardoor we heel eerlijk elkaar konden bijsturen. Maar wat me het meest is bijgebleven, is een nummer dat ik toen voor het eerst heb gehoord. We waren inderdaad een groepje dat zijn onzekerheid moest overwinnen om ons echt volledig te kunnen laten gaan in ons spel voor de kinderen. In het begin van het nummer zaten we allemaal te gniffelen. Maar op het einde was de boodschap wel aangekomen. Het was een mooie afsluiter van 3 leerrijke dagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten