Het nieuwe jaar is alweer even begonnen. Gek genoeg heb ik de feesten niet echt bewust doorleefd. Natuurlijk heb ik mee gaan vieren met de familie en vrienden, maar het voelde anders dit jaar. Als of ik de nieuwe start al eerder was aangegaan en het nieuwe jaar er niet meer toe deed. Sinds december woon ik ik mijn eigen stekje. Een appartementje in Kessel-lo en het bevalt me allemaal prima. Ik heb eigenlijk geen last gehad van de klassieke heimwee of 'nu moet je alles zelf gaan doen'. Ik heb veel knopen beginnen doorhakken, de ene makkelijker dan de andere.
De nieuwe woning, het bewuster uitkiezen aan wie ik mijn tijd spendeer, meer uitspreken wat ik wil en niet wil, me niet meer gedragen hoe de andere wil dat ik me gedraag,... Oh, ik zei al lang dat ik ermee bezig was hoor. Het klassieke verhaal. Wel weten, maar hoe? En eindelijk begon ik voor mezelf te kiezen. Alsof het heel lang heeft moeten kiemen en dan eindelijk naar boven kwam. En nu ik in mijn daadkracht ben gekomen om de veranderingen te doorbreken, voel ik de vrijheid. Om... er dan niet echt iets mee te doen. Gek hoor, ik weet nog altijd niet wat ik voor mezelf nu wil. Ik geniet en doe mijn eigen ding. Maar ik heb het gevoel dat ik nog dingen aan mezelf ontzeg waarvan ik niet doorheb dat die ook een optie zijn. Toen 2 zeer goede vriendinnen aangaven dat ze meer nieuwe dingen wouden doen, was ik meteen enthousiast. Om niet vast te roesten, om nieuwe plaatsen en mensen te leren kennen. We hadden al lang door dat wanneer we afspraken steeds dezelfde dingen deden. En het gezelschap was goed, maar op den duur wordt alles voorspelbaar. Dus vanaf nu gaan we 1 keer per maand iets nieuws doen. Een hobby uittesten, een nieuwe plaats bezoeken, op een nieuwe plaats gaan solden shoppen, enz. En die kleine dingen zorgen weer voor een verrassing die de vaste routine doorbreken. Ik kijk ernaar uit!
2016 was een jaar 9 (2+0+1+6). Dit betekent oude rommel buiten gooien, met alle blokkades komaf maken, enz. Daarom was het ook een jaar van veel verandering. Als ik terugdenk aan de afgelopen weken heb ik die overgang eigenlijk sterk gevoeld, ik was er alleen dan niet bewust van. Ik kies zelf wat ik wil doen, wanneer en met wie in plaats van klakkeloos de andere te volgen. Vorige zaterdag, toen het alles buiten één ijsbaan was, ben ik languit om mijn rug gevallen. In de shiatsu staat de rug voor het verleden. Ik ben er met kneuzingen en een stijfe rug vanaf gekomen. Maar het was wel even wat ik op energetisch niveau nodig had om komaf te maken met mijn verleden. Even goed wakker geschud worden. Om enkele dagen later er nog een keer aan herinnert te worden door achter 4 verschillende vuilkarren naar het werk te rijden. Hoog tijd om nog eens mijn 'vuilnis' buiten te zetten. Ik kan er ondertussen mee lachen, ik weet dat alle tekens goed zijn bedoeld. En tegelijk vormt dat vuilnis buiten zetten de link naar het nieuwe jaar.
2017 is terug een jaar 1 (2+0+ 1+7), een jaar van een nieuw begin, nieuwe dingen zien groeien. Ik denk dat ik in eerste instantie een nieuwe ontdekking van mezelf wil. Die kanten, interesses, dromen leren kennen waarvan ik zelf nog niet bewust ben. Een vriendin zei gisteren in de yoga les dat ze met een leuke afsluiter van de dag is gestart. Elke dag schrijf je 1 ding op wat je heeft verwonderd, wat fijn was. Het kleine papiertje stop je in een doos of bokaal. Zo vul je een heel jaar je pot met briefjes. Op het einde kun je dan zien dat het eigenlijk best een leuk jaar was, ondanks dat er misschien ook moeilijke momenten waren. Het klonk heel fijn, dus ik wil het graag uitproberen.
Ondertussen volg ik al een half jaar de shiatsu opleiding. Ik betrap mezelf erop dat ik buiten de lessen onbewust al de lessen toepas. Door naar iemand te kijken, kan je al veel zeggen over diens welbevinden op dat moment, of er organen zijn die uit balans zijn, enz. Gisteren was er vrijblijvend een extra oefenavond. Ik ga daar graag naar toe om nog eens de moeilijkere delen in te oefenen onder begeleiding. Ze wisselen dan in duo's elkaar af zodat we allebei een behandeling geven en ontvangen. Toen ik hoorde dat ze de galblaasbehandeling wou oefenen bij mij, wist ik dat ik mijn peren zou zien... Galblaas staat voor keuzes maken voor mezelf, De lever maakt plannen en de galblaas zorgt voor het lef om ze uit te voeren en risico's te nemen. De behandeling was dus behoorlijk confronterend, maar op een goede manier. Ik voel dat er dingen in gang zijn gezet. Om een voorbeeld te geven: ik wil graag eens naar de solden en als de gemaakte shopplannen met vrienden niet doorgaan, ga ik gewoon in mijn eentje. No hard feelings, gewoon beslist wat ik wil en gedaan. En eigenlijk hoort het niet moeilijker te zijn dan dat. Ik ga een lijst opstellen van alle dingen die ik eens graag wil doen. En ik plan ze eventueel alleen in. Ik betrap mezelf erop dat ik vaak dingen doe ik gezelschap. Ik ben niet eenzaam, zeker niet. Ik hak alleen geen knopen door om iets te gaan doen en dan is de luie zetel niet veraf. Tijd om mijn eigen gezelschap eens meer te waarderen.
Eén ding heb ik heel bewust niet gedaan dit jaar: goede voornemens maken. Die kelderen toch altijd omdat het de klassieke 'gezonder eten en meer bewegen' eigenlijk verwachtingen van de maatschappij zijn (en niet van mezelf) of niet concreet genoeg zijn gemaakt. Dus het enige wat ik me nu voorneem ik gaan doen waar ik op dat moment zin in heb en geen uitstelgedrag meer.